یكی دیگر از هدف‌های اسلام كه دنیا به آن رو می‌رود به وجود آوردن یك جامعه جهانی و نظام واحد است كه همه اقوام و ملل در آن بگنجد و برتری ملّتی بر ملّتی و استثمار قومی از قومی از بین برود. تمام ذخایر نعمت‌ها به‌طور عادلانه بین انسان‌ها توزیع شود و امكانات ترقّی و پیشرفت برای همه به‌طور متساوی فراهم شود و تمام افراد بر اساس عضویت در یك جامعه بلكه یك خانواده با هم معامله و معاشرت و ارتباط مالی و اجتماعی و سیاسی پیدا كنند و چنانچه در قرآن می‌فرماید:
جهانیان، امت واحده شوند.
عقیده به توحید و یگانگی خدا، خودبهخود، این فكر جامعه جهانی را ایجاد می‌كند و اعتقاد به یكی بودن خدای همه، اصالت وجود جامعه متعدّد و تفرقه‌های موجود را طرد و نفی می‌نماید، لذا ملاحظه می‌شود كه در انتخاب اسم اسلام برای این دین جهانی چه عنایت و لطفی به كار رفته است تا عنوان و اسمی باشد كه به‌سوی تفرقه و اختلاف و انتساب به شخص یا طایفه یا ملّتی ندهد و به همه قابل تعلّق باشد و لفظی باشد كه مفهومش دین حق و حقیقت دین باشد.
[1]. انبیاء، 92. «این (پیامبران بزرگ و پیروانشان) همه امّت واحدى بودند (و پیرو یك هدف) و من پروردگار شما هستم پس مرا پرستش كنید»!.