تأمین سعادت دنیا و آخرت به‌وسیله تعالیم اعتقادی و اخلاقی و
عملی به‌طوری كه همه افراد حتی ناقص‌الاعضا و ناتوان خود را سعادتمند بشناسند و بدانند كه زندگی در صورت پیروی از برنامه‌های اسلامی، متضمن هیچ‌گونه خسارت و ضرر حقیقی نیست و اگر بعضی ضررها و زحمات دنیوی در اینجا تدارك نشود در آخرت همه جبران و تدارك می‌شود و بلاعوض نمی‌ماند و بالاخره خداوند متعال با هیچ‌كس به‌خلاف عدل رفتار نمی‌نماید. این عقیده از جنبه علمی و ایمانی شخص را خوش‌بین و راضی و خشنود می‌سازد كه در این دنیا هرچه متاعب ببیند چون چشمداشت به ثواب عقبى دارد با حُسن استقبال بپذیرد و از جنبه واقعی و خارجی آن هم معلوم است خوشبختی افراد صالح تأمین است.