كه با قطع نظر از مناقشه بعضي در آن، بر وجود فرزند براي آن حضرت دلالت دارد.

 امّا الغيبه، نعماني اين جمله را چنين روايت كرده است:

«لَا يَطَّلِعُ عَلَى مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا غَيْرِهِ»؛^[2]

«از مكان ايشان هيچ‌كس حتّي دوستدارانشان نيز خبر ندارند».

باوجوداين اختلاف، استناد به نقل الغيبه شيخ طوسی اطمينان‎بخش نيست؛ بلكه نقل الغيبه نعماني از برخي جهات، مانند علوّ سند و لفظ حديث، معتبرتر به نظر مي‌رسد.

بعضي از روايات، مثل خبر كمال‎الدّين انباري و خبر زين‎الدّين مازندراني از جهت غرابت و ضعف ظاهري كه در متن آنهاست، قابل استناد نمي‌باشند.

و بعضي ديگر، همچون فقرات برخي از «ادعيه و زيارات» نيز صراحت ندارند و قابل حمل بر عصر ظهور مي‌باشند.

علاوه‌براين، با فرض قبول دلالت، متعرّض خصوصيّات و تفصيلات نبوده، فقط به‌طور اجمال، اصل متزوّج‌بودن و فرزندداشتن آن حضرت را بيان مي‌كنند.

خلاصه سخن آنكه، اگرچه همسر و فرزندداشتن آن حضرت، محتمل است، امّا در بررسي اخبار و احاديث به حديث معتبري كه موجب اطمينان باشد، و خصوصاً متضمّن تفاصيل اين موضوع باشد نرسيديم و دنبال‌كردن و تعقيب اين موضوع هم لزومي ندارد.

چنان‌كه وضع جناب خضر (ع) كه به‌اتّفاق شيعه و سني در حيات است، و بنا بر تفاسير،[3] همان بنده‎اي است كه در سوره كهف،[4] سرگذشت حضرت موسي (ع) با سرگذشت ايشان آمده است، از اين جهات نيز بر ما نامعلوم است.

همچنين وضع حضرت عيسي (ع) بااينكه زنده است، در اين امور عادّي، از جهات متعدّد، نامعلوم است. بلكه وضع دجّال بنا بر قول آنان‌كه فعلاً او را زنده مي‌دانند، و ابن‌صائد و ابن‌صيّاد كه مسلم در صحيح[5] و ترمذي[6] و ابوداوود[7] و ابن‎ماجه[8] هريك در سنن خود روايت نموده‎اند^[9] از اين جهات همه مجهول است؛ و باوجوداين، اهل‌سنّت به وجود آنها و حيات فعلي آنها معترف‌اند.