و به این کلام بزرگ وحیانی و ولایی توجّه کنیم:
سؤالات خود را سنجیده و حکیمانه مطرح کنیم، تا جواب‌های آن درهای علم و معرفت را به روی ما بگشاید.
اشیا و کائنات را بشناسیم، و آنها را مسخّر فکر و اراده خود سازیم، و سپاسِ خدایی را که به انسان نیروی تسخیر کائنات اعطا کرده است به‌جا بیاوریم. در پایان، مجدداً ایمان شما و معذرت‌خواهی‌هایی را که درضمن بیان مطالب به درگاه خدا کرده‌اید می‌ستایم، و برای خودم و شما، توفیق تفکّر و تعقّل در آیات الهی را مسألت می‌نمایم.
[1]. «نیکو پرسش کردن، نصف علم و دانش است». مجلسی، بحار الانوار، ج1، ص224، ب7، ح14؛ ج101، ص73، ب1، ح21.