ج. چنانچه بر اثر بول نجس شده باشد، پس از برطرف شدن عين نجاست دو مرتبه آب بريزيد، و اگر بر اثر خون و مانند آن نجس شده باشد، پس از برطرف شدن عين نجاست يك مرتبه آب ريختن كافي است.
ج. چون آب لولهكشي شهرها به كر متصل است، به هر موضع نجسي كه برسد آن را پاك ميكند. بنابراين، اگر آب لولهكشي، حتي از محلي كه نجس است به انسان ترشح كند پاك است؛ مگر اينكه عين نجاست مانند خون در آب ترشح شده باشد.
ج. اگر يقين نداريد كه پايِ تر شما با قسمت نجس فرش برخورد كرده است، محكوم به طهارت است.
ج. خون كمتر از درهم، نجس و نجس‌كننده است؛ ولي اگر در بدن و لباس نمازگزار باشد، نماز با آن صحيح است.
ج. اگر از مُسكر مايع بالاصاله تهيه نشده باشد، و يا شك در اين جهت داشته باشيد، پاك است.
ج. عطرها و ادكلنهايي كه در كشورهاي مسلمان يا غيرمسلمان ساخته ميشوند، در صورت شك در طهارت و نجاست آن، محكوم به طهارت است. ازاين‌رو استفاده از آنها موجب نجس شدن بدن يا لباس نميشود.
ج. جوهر خودكار و هر رنگ ديگر اگر جسميت داشته باشد و مانع رسيدن آب به پوست باشد، بايد برطرف شود؛ ولي اگر فقط رنگ است و جسميت ندارد، مثل اينكه بعد از شستن، باز اثر آن باقي باشد، براي غسل و وضو اشكال ندارد.
ج. وضو گرفتن به قصد با طهارت بودن مستحب است. بنابراين، با اين قصد ميتوان قبل از وقت نماز، وضو گرفت و بعد از داخل شدن وقت نماز، با همان وضو، نماز خواند.
ج. غير از بول و مني سه نوع آب از مخرج بول خارج مي‌شود که موجب غسل و وضو نيستند:
1. آبي که گاهي بعد از بازي و ملاعبه از انسان خارج مي‌شود نامش (مَذي) است و آن پاک است.
2. آبي که گاهي بعد از خروج مني بيرون مي‌آيد و نامش (وَذي) است که اگر ظاهر محل تطهير شده باشد, پاک است.
3. آبي که گاهي بعد از بول بيرون مي‌آيد و نامش (وَدي) است که اگر بول به آن نرسد, پاک است.
حال اگر مايع مذکور علائم مني را نداشته باشد و شما شک در مني بودن آن داريد، محکوم به طهارت است و غسل لازم نيست.