ج. لهو است و اشكال دارد و مخصوصاً اشكالش در صورت دوّم بیشتر است و مشابه مجالس رقص و سماع بعضی فرق باطله است و علاوه با احترام و قداست این مجالس عزیز مناسب نیست و معلوم نیست این چه گرایشی است كه بعضی به امور لهویه و ملاهی پیدا كرده‌اند و چه شیطانی پشت ترویج این حركات است.
ج. به عنوان عزا و اظهار حزن در مصیبت اهل‌بیت علیهم‌السلام مستحب است.
ج. اگرضرر معتدّبه برای بدن نداشته باشد یا در عزای حضرت سیدالشهداء (ع) مانعی ندارد.
ج. مراسم عزاداری حضرت سیدالشهداء (ع) كه به صورت مجالس روضه و سخنرانی و حركت هیئت‌های عزا برگزار می‌شود از شعائر بزرگ مذهب و موجب احیای آثار اهل‌بیت علیهم‌السلام و از علائم شعور دینی و تبلور احساسات مذهبی است، باید مظاهر آن مظاهر ایمانی بوده و هر چه از آلایش استعمال این وسایل و آلات منزه‌تر باشد و ساده و بی‌پیرایه‌تر برگزار شود. شكوه معنوی آن برتر و جلوه‌های آموزنده آن بیشتر می‌شود؛ این پیرایه‌ها و آلایش‌ها خصوصاً استفاده از آلات لهو كه شرعاً ممنوع است از حال عزا و سوگواری و توجه به مفاهیم بلند و آموزنده این مراسم مانع می‌شود. امید است در برگزاری این شعائر همگان موفق و مشمول عنایات خاصه حضرت بقیة‌اللّه (ع) باشند.
ج. صورت‌هایی که به پیامبر اکرم و ائمه معصومین علیهم‌السلام نسبت داده می‌شود خیالی و سلیقه‌ای می‌باشد و بهتر این است که دوستداران اهل‌بیت علیهم‌السلام احادیث و سخنان آن بزرگواران را با خطّ زیبا نوشته و در مساجد و منازل و بناهای دیگر نصب نمایند. و بهترین عمل در عزاداری، بیان مصائب آن بزرگواران علیهم‌السلام برطبق مدارک معتبره می‌باشد.