40. نامیده شدن علی(ع) به امیرمؤمنان

عَنْ حُذَیْفَةَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوْ عَلِمَ النَّاسُ مَتَی سُمِّیَ عَلِیٌّ أَمِیر الْـمُؤْمِنینَ مَا أَنْكَرُوا فَضْلَهُ، سُمِّیَ أَمِیر الْـمُؤْمِنِینَ وَآدَمُ بَیْنَ الرُّوحِ وَالْـجَسَدِ. قَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: ﴿وَإذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِیَّتَهُمْ وَ أشْهَدَهُمْ عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ﴾ قَالَتِ الْـمَلَائِكَةُ: بَلَی. فَقَالَ تَبَارَكَ وَتَعَالیَ:‌ «أَنَا رَبُّكُمْ وَمُحَمَّدٌ نَبِیُّكُمْ وَعَلِیٌ أَمِیرُكُمْ».[1]

از حذیفه روایت شده كه رسول خدا(ص) فرمود:

«اگر مردم می‌دانستند از چه وقت علی، امیرمؤمنان نام‌گذاری شده است، فضل و برتری‌اش را انكار نمی‌كردند». پس افزود: «او امیرالمؤمنین نامیده شد درحالی‌كه آدم در هنگامه دمیدن روح در جسدش بود».

خداوند فرمود: «و چون پروردگارت از پشت فرزندان آدم، پیمان گرفت و آنان را بر خودشان

گواه كرد كه: آیا من پروردگار شما نیستم؟».[2]

فرشتگان گفتند: بلی.

پس خداوند متعال فرمود: «من پروردگار شما و محمد پیامبرتان و علی امیر شماست».

[1]. دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج3، ص339؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص248.

[2]. اعراف، 172.