45. علي(ع) کفو (همتاي) فاطمه(س)

عَن اُمِّ سَلَمَة: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوْ لَـمْ يُـخْلَقْ عَلِيٌّ مَا كَانَ لِفَاطِمَةَ كُفْوٌ».[1]

از امّ‌سلمه روايت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«اگر خداوند علي را براي فاطمه نيافريده بود كفو (همتايي) براي فاطمه(س) نبود».

[توضيح: به‌طور مسلّم مقصود از كفويّت و همتايي مهين دخت رسول اكرم(ص) كه سيدة نساء عالمين است با اميرالمؤمنين(ع) كه سيّدِ وصييّن است، در عصمت و دانش و

بينش و نكات والاي اخلاقي و مقام قرب و فنا و آگاهي از اسرار قدسي و اسما و صفات خداوند است نه همتايي از جهت خويشاوندي و امثال آن.]

[1]. ديلمي، فردوس‌الاخبار، ج3، ص418؛ قندوزی، ينابيع‌الموده، ج2، ص244، 286.

ابن‌مردويه با اسناد خود از امّ‌ايمن نقل كرده كه رسول خدا| [صبحگاه عروسي فاطمه و علي] به او فرمود: «اي امّ‌ايمن، برادرم را بگو بيايد». امّ ايمن گفت: مرادتان كيست؟ فرمود: «علي». امّ‌ايمن با تعجّب پرسيد: چگونه علي برادر توست درحالي‌كه دخترت را به عقد او در آورده‌اي؟!

حضرت فرمود: «اين‌چنين است به خدا قسم فاطمه را به ازدواج هم‌شأني درآوردم كه در اين سرا و سراي ديگر شرافتمند است».

ابن‌مردويه ‌اصفهانی، مناقب، ص101؛ و نزديك به آن را در المستدرك (حاکم نيشابوری، ج3، ص159) مي‌توان ديد.