46. اگر در دل همه، مهر علی(ع) بود

عَنْ ابنِ عَبَّاسِ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«لَوِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَی حُبِّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ لَـمَا خَلَقَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ النَّارَ».[1]

از ابن‌عباس روایت شده كه رسول خدا(ص) فرمود:

«اگر مردم بر محبت علی بن ابی‌طالب اتّفاق داشتند خدای بزرگ، آتش دوزخ را نمی‌آفرید».

[توضیح: علی بن عیسی اربلی در شرح این روایت می‌نویسد: راز مطلب این است كه محبّت علی(ع) فرع محبّت پیامبر است و محبّت پیامبر(ص) فرع محبّت خدا و توحید او و عمل به تكالیف و اطاعت از اوامر و نواهی الهی و التزام به كتاب و سنّت نبوی است. بدیهی است اگر مردم همگی بر این فطرت مبارك پایبند بودند، خداوند دوزخ را نمی‌آفرید».[2]

عالم دیگری در ذیل حدیث فوق می‌گوید: از این حدیث

شریف فهمیده می‌شود كه عذاب و آتش فقط برای مخالفان (یعنی دشمنان امیر و فرزندانش(ع)، آفریده شده است.]

[1]. دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج3، ص419؛ خوارزمی، المناقب، ص67؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج1، ص272 – 276؛ ج2، ص293.

[2]. اربلی، کشف‌الغمه، ج1، ص98.