60. دور ساختن منافقان از حوض کوثر

عَنْ أَبِی سَعِیدٍ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«یَا عَلِیُّ، مَعَكَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَصاً مِنْ عُصِیِّ الْـجَنَّةِ تَذُودُ بِهَا الْـمُنَافِقِینَ عَنْ حَوْضِی».[1]

ابوسعید گوید: رسول خدا(ص) فرمود:

«ای علی! در رستاخیز عصایی از عصاهای بهشتی در اختیار داری كه به‌وسیلة آن منافقان را از حوضم خواهی راند».

[1]. دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج5، ص408؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص375؛ هیثمی، مجمع‌الزوائد، ج‌9، ص135؛ طبرانی، المعجم‌الصغیر، ج2، ص89 و طبرانی در المعجم‌الاوسط (ج5، ص225) از عبدالله بن اجارة بن قیس نقل كرده كه گفت: شنیدم علی بر فراز منبر می‌گفت: «با دستان كوتاه خویش كفار و منافقان را از حوض رسول خدا| دور می‌سازم آن‌سان كه آب‌دهندگان شتر (ساربانان)، شترهای بیگانه را از حوض‌هایشان دور می‌كنند».

و در المعجم‌الکبیر (ج1، ص319) از ابورافع نقل شده كه رسول ‌خدا(ص) به علی(ع) فرمود: «تو و پیروانت در حالی بر من در كنار حوض در آیید كه از آب بهره‌ور شده و سیراب گشته‌اید و رویتان سپید است. اما دشمنانت در حالی بر من وارد آیند كه تشته‌كام و سیمایشان زشت و بدمنظر است».

نیز ر.ک: هیثمی، مجمع‌الزوائد، ج9، ص131؛ متقی‌هندی، كنزالعمال، ج13، ص157؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج42، ص139 - 140؛ ابن‌دمشقی، جواهرالمطالب، ج1، ص233.