60. دور ساختن منافقان از حوض کوثر

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«يَا عَلِيُّ، مَعَكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَصاً مِنْ عُصِيِّ الْـجَنَّةِ تَذُودُ بِهَا الْـمُنَافِقِينَ عَنْ حَوْضِي».[1]

ابوسعيد گويد: رسول خدا(ص) فرمود:

«اي علي! در رستاخيز عصايي از عصاهاي بهشتي در اختيار داري كه به‌وسيلة آن منافقان را از حوضم خواهي راند».

[1]. ديلمي، فردوس‌الاخبار، ج5، ص408؛ قندوزی، ینابيع‌الموده، ج2، ص375؛ هيثمی، مجمع‌الزوائد، ج‌9، ص135؛ طبرانی، المعجم‌الصغير، ج2، ص89 و طبراني در المعجم‌الاوسط (ج5، ص225) از عبدالله بن اجارة بن قيس نقل كرده كه گفت: شنيدم علي بر فراز منبر مي‌گفت: «با دستان كوتاه خويش كفار و منافقان را از حوض رسول خدا| دور مي‌سازم آن‌سان كه آب‌دهندگان شتر (ساربانان)، شترهاي بيگانه را از حوض‌هايشان دور مي‌كنند».

و در المعجم‌الکبير (ج1، ص319) از ابورافع نقل شده كه رسول ‌خدا(ص) به علي(ع) فرمود: «تو و پيروانت در حالي بر من در كنار حوض در آييد كه از آب بهره‌ور شده و سيراب گشته‌ايد و رويتان سپيد است. اما دشمنانت در حالي بر من وارد آيند كه تشته‌كام و سيمايشان زشت و بدمنظر است».

نيز ر.ک: هيثمی، مجمع‌الزوائد، ج9، ص131؛ متقی‌هندي، كنزالعمال، ج13، ص157؛ ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ج42، ص139 - 140؛ ابن‌دمشقی، جواهرالمطالب، ج1، ص233.