63. آزردن علی(ع) اذیت پیامبر(ص) است

عَنْ عُمَر بْنِ الْـخَطّاب: قَالَ: كُنْتُ أَجْفُو عَلِیّاً، فَلَقِیَنی رَسُولُ اللهِ(ص) فَقَالَ:

«إِنَّكَ آذَیْتَنِی یَا عُمَر»!

فَقُلْتُ: أَعُوذُ بِاللهِ مِمَّنْ أَذَی رَسُولَهُ!

قَالَ: «إِنَّكَ قَدْ آذَیْتَ عَلِیّاً،‌ وَمَنْ آذَی عَلِیّاً فَقَدْ آذَانِی».[1]

از عمر بن خطاب نقل است كه گفت: هماره به علی جفا و اذیت روا می‌داشتم. روزی پیامبر(ص) مرا دید و فرمود:

«ای عمر! مرا آزار دادی».

گفتم: به خدا پناهنده می‌شوم از كسی كه رسولش را بیازارد.

فرمود: «تو علی را اذیّت كردی و هركس علی را آزرده و اذیّت كند، درحقیقت مرا اذیت نموده است».

و از حسین بن علی‘ نقل است كه پدرم (علی بن ابی‌طالب) درحالی‌كه با دست، یك تار موی او را گرفته بود، این حدیث را برایم ذكر كرد كه جدم رسول خدا(ص) درحالی‌كه با دست یك تار موی او را گرفت فرمود: «هركس به یك تار مویت آزار رساند، مرا آزرده است. هركس مرا آزرده باشد، درحقیقت خدا را آزرده، و هركس خدا را آزار دهد خدا به حجم زمین و آسمان به او لعنت فرستد». ایجی، توضیح‌الدلائل، ص193.