66. قاتل علی(ع)، تیره‌بخت‌ترین امّت

عَنْ جَابِر بنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: رَسُولُ اللهِ(ص) لِعَلِیٍّ(ع):

«مَنْ أَشْقَی الثَّمُودِ؟ قالَ: مَن عَـقَر النَّاقَةَ.قَالَ: فَمَنْ أَشْقَی هَذِهِ الْاُمَّةِ؟ قالَ: اَللهُ أَعْلَمُ. قَالَ: قَاتِلُكَ».[1]

از جابر بن عبدالله نقل است كه رسول خدا(ص) به علی(ع) فرمود:

«می‌دانی تیره‌بخت‌ترین كسی كه در قوم ثمود بود كیست؟ گفت: آنكه پای ناقة صالح(ع) را قطع كرد. حضرت پرسید تیره‌بخت‌ترین امّت من

كیست؟ گفت: خدا داناتر است. فرمود: كسی ‌كه تو را به قتل می‌رساند».

[توضیح: قوم ثمود افرادی سركش و مغرور بودند؛ پیامبر آنها حضرت صالح(ع) هرچه آنها را نصیحت كرد، اثر نبخشید. از آن حضرت معجزه خواستند او به اذن خدا در دل كوه ناقه‌ای (شتر ماده‌ای) بیرون آورد؛ آنها به‌جای اینكه معجزه الهی را بپذیرند، آن ناقه را پی كردند و كشتند، آنها برای پی ‌كردن و كشتن ناقه، فردی شقاوتمند و بی‌رحم به نام «قدار بن سالف» را بدین كار گماشتند و او با یك ضربت شمشیر، شتر را پی كرد، و به‌عنوان «شقی‌ترین فرد گذشتگان» لقب گرفت و سه روز پس از این ماجرا،‌ بر اثر عذاب الهی، به هلاكت رسیدند».

[1]. طبرانی، المعجم‌الكبیر، ج2، ص247.

و نیز از عمّار نقل است كه گفت: من و علی بن ابی‌طالب در غزوة ذی‌العشیره با یكدیگر رفیق و همسنگر بودیم، رسول اكرم(ص) فرمود: «آیا با دو تن از بدبخت‌ترین مردم شما را آشنا سازم؟».

گفتم: «آری». فرمود: «(مردك سرخ‌روی) كودن قوم ثمود همان كه ناقه صالح را پی كرد؛ و ای علی! دوّمی‌ كسی است كه ضربتی بر فرق سر تو می‌زند كه تا محاسنت به خون، رنگین می‌شود».

سیوطی، الجامع‌الكبیر، ج16، ص255، ح7864؛ متقی هندی، كنزالعمال، ج13، ص140 - 141؛ هیثمی، مجمع‌الزوائد، ج9، ص136، به نقل از جابر بن سمره.

نیز ر.ک: خوارزمی، المناقب، ص380؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایه، ج7، ص358 - 359؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج42، ص550.