72. راه علی(ع) حق است

عَنْ عَمَّارِ بْنِ یَاسِر: سَمِعنَا رَسُولَ اللهِ(ص) یَقُولُ:

«عَلِیٌّ مَعَ الْـحَقِّ وَالْـحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ، لَا یَفْتَرِقَانِ حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْـحَوْضَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ».[1]

عمّار بن یاسر گفت: شنیدم رسول خدا(ص) فرمود:

«علی با حقّ است و حقّ با علی است؛ این دو از یكدیگر جدا نمی‌شوند تا در رستاخیز در كنار حوض كوثر بر من درآیند».

[1]. اسكافی، المعیار و الموازنه، ص119.

در تاریخ مدینة دمشق (ابن‌عساکر، ج42، ص449) از ابوثابت غلام ابوذر نقل شده كه گفت: روزی نزد امّ‌سلمه رفتم دیدم علی را یاد كرده می‌گریست و می‌گفت: از رسول خدا(ص) شنیدم كه فرمود: «علی با حقّ و حقّ با علی است و این دو هرگز از یكدیگر جدا نمی‌شوند تا در قیامت در كنار حوض بر من وارد آیند».

از عبدالرحمن بن ابی‌سعید نقل است كه گفت: ما به اتّفاق گروهی از مهاجران در حضور پیامبر اكرم(ص) شرفیاب بودیم كه علی از آنجا گذشت. پیامبر فرمود: «حق با این است.»

این سخن را هیثمی در مجمع‌الزوائد (ج7، ص234 – 235) و ابن‌عساكر در تاریخ مدینة دمشق (ج42، ص449) نقل كرده‌اند:

و از ابوموسی اشعری نقل است كه رسول اعظم(ص) به علی(ع) فرمود:

«تو با حقّی و حقّ با توست».

به روایت جناب عینی در مناقب سیدنا علی (ص‌29) و ابن‌ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه (ج18، ص24). مانند این كلام از عایشه در كتاب مناقب سیدنا علی (عینی، ص15)، نقل شده است.

و هیثمی در مجمع‌الزوائد (ج9، ص134- 135) از امّ‌سلمه نقل كرده كه او هماره می‌گفت: «علی بر محور حقّ بود، هركسی كه از او تابعیت نمود، از حقّ پیروی نمود و كسی كه او را رها ساخت، حقّ را رها كرد. این میثاقی است كه پیش از این گرفته شده است».

نیز ر.ك: ابن‌قتیبه دینوری، الامامة و السیاسة، ج1، ص73؛ حاکم نیشابوری، المستدرك، ج3، ص124؛ طبرانی، المعجم‌الکبیر، ج23، ص330؛ ابن‌مردویه اصفهانی، مناقب، ص115.