81. توصيه دربارة علي(ع)

قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَـحْيَا حَيَاتِي وَيَمُوتَ مَمَاتِي وَيَسْكُنَ جَنَّةَ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبِّي فَلْيُوالِ عَلِيّاً مِنْ بَعْدِي وَلْيُوَالِ وَلِيَّهُ، وَلْيَقْتَدِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِي، فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِي، خُلِقُوا مِنْ طِينَتي، رُزِقُوا فَهْماً وَعِلْماً، وَوَيْلٌ لِلْمُكَذِّبِينَ بِفَضْلِهِمْ مِنْ أُمَّتِي، الْقَاطِعِينَ فِيهِمْ صِلَتِي، لَا أَنَالَـهُمُ‌ اللهُ شَفَاعَتِي».[1]

رسول خدا(ص) فرمود:

«هركه بدين دلشاد است كه چون من زيست كند، و چون من بميرد، و در بهشت عدن كه پروردگار درختان آن را غرس كرده است جاي گيرد، بايستي بعد از من از علي هواداري كند و هوادار هواداران او

باشد، و از امامان پس از من پيروي كند؛ زيرا آنان عترت من هستند، از سرشت من آفريده شده‌اند و فهم و علم روزي آنان ساخته‌اند. پس بدا بر تكذيب‌كنندگان از امت من كه پيوند مرا دربارة آنان بگسلد، خداوند شفاعت مرا شامل حالشان نگرداند».

[1]. ابونعيم اصفهانی، حلية‌الاولياء، ج1، ص86؛ ابن‌عساکر، تاريخ مدینة دمشق، ج42، ص240؛ متقی هندی، كنز‌العمال، ج12، ص103 - 104؛ قندوزی، ینابيع‌الموده، ج1، ص379 – 380؛ ج2، ص489؛ و غير آن مثل فرائدالسمطين، كفايةالطالب، مسند احمد، مناقب علي(ع) و ... .

ر.ک: کتاب ديگر ما به نام امان الأمة من الضلال و الاختلاف (ص 177) و در کنزالعمال نيز مانند آن از زياد بن مطرف، (متقی هندی، ج 11، ص 611ـ612) نقل شده است.