87. وصیّ رسول خدا(ص). 

عَنْ ابنِ عَبَّاس: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص) لِعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ:

«یَا عَبْدَ الرَّحْمَنِ! أَنْتُمْ أَصْحَابِی وَعَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ مِنّی وَأَنَا مِنْ عَلِیٍّ، فَهُوَ بَابُ عِلْمی وَوَصِیِّی، وَهُوَ وَفَاطِمَةُ وَالْـحَسَنُ وَالْـحُسَیْنُ هُمْ خَیْرُ الْأَرْضِ عُنْصُراً وَشَرَفاً وَكَرَماً».[1]

از ابن‌عباس، روایت شده كه گفت: رسول خدا(ص) به عبدالرحمن بن عوف فرمود:

«ای عبدالرحمن! شما ملازمان و همراهان من هستید و علی بن ابی‌طالب از من است و من از او هستم. او باب علم من و وصیّ من است. او و فاطمه و حسن و حسین بهترین اهل زمین هستند در اصالت و شرافت و كرامت».

[1]. قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص333؛ خوارزمی، مقتل‌الحسین×، ج1، ص60. (با اختلاف در عبارات).