102. سرانجام ما و شيعيان

قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ أَخَذْتُ بِحُجْزَةِ اللهِ وَأَخَذْتَ أَنْتَ بِحُجْزَتِي وَأَخَذَ وُلْدُ كَ بِحُجْزَتِكَ، وَأَخَذَتْ شِيعَةُ وُلْدِكَ بِحُجْزَتِهِمْ فَتَرَی أَيْنَ يُؤْمَرُ بِنَا».[1]

رسول خدا(ص) فرمود:

«چون رستاخيز برپا شد به خدا متوسل خواهم شد و تو به من متوسل مي‌شوي و فرزندانت به تو متوسل مي‌شوند و پيروان ذريه‌ات به آنها متوسل مي‌شوند و خواهي ديد كه ما را به كجا هدايت خواهند كرد».

[1]. زمخشري، اساس‌البلاغه، ص‌155 و مانندش در ربيع‌الابرار (زمخشري، ج2، ص159)  در باب خير و صلاح و ذكر اخيار و صلحا ثبت شده است. و در نظم درر السمطين (زرندی، ص243) در حديثي چنين است و امت خود را به چنگ‌ زدن به اهل‌بيتش سفارش نمود، و توضيح داد كه خاند‌انش، دامن پيامبرشان را (در رستاخيز) خواهند گرفت و ... .