110. خداوند او را بیشتر دوست دارد
قَالَ ابْنُ عَبَّاس: كُنْتُ أَنَا وَأَبِیَ الْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ الْـمُطَلِّبِ جَالِسَیْنِ عِنْدَ رَسُولِ اللهِ(ص) إِذْ دَخَلَ عَلیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ فَسَلَّمَ فَرَدَّ عَلَیْهِ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه وآله ـ وَبَشَّرَ بِهِ وَقامَ إِلَیْهِ وَاعْتَنَقَهُ وَقَبَّلَ بَیْنَ عَیْنَیْهِ وَأَجْلَسَهُ عَنْ یِمِینِهِ.
فَقالَ الْعَبّاسُ: یَا رَسُولَ اللهِ! أَتُـحِبُّ هَذَا؟
فَقَالَ النَّبِیُّ(ص):
«یَا عَمَّ رَسُولِ اللهِ! وَاللهِ لله أَشَدُّ حُبّاً لَهُ مِنِّی، إِنَّ اللهَ جَعَلَ ذُرِیَّةَ كُلِّ نَبِیٍّ فِی صُلْبِهِ وَجَعَلَ ذُریَّتِی فِی صُلْبِ هَذَا».[1]
ابن‌عباس گفت: من و پدرم (عباس بن عبدالمطلب) در حضور رسول خدا(ص) شرفیاب بودیم، در این هنگام علی بن ابی‌طالب وارد شد و سلام داد. پیامبر(ص) بعد از جواب سلام با چهره‌ای گشاده درحالی‌كه خوشحال به نظر می‌رسید برخاست؛ او را در بغل گرفت و پیشانی‌اش را بوسه داد و او را در طرف راست خود نشانید.
عباس (كه ناظر جریان بود) گفت: ای رسول خدا! آیا او را دوست می‌داری؟
رسول خدا(ص) فرمود: «عموجان! به خدا سوگند خدا او را از من بیشتر دوست دارد؛ خداوند نسل هر پیامبری را از پشت همان پیامبر قرار داد و نسل مرا در صلب این شخص نهاده است».
[1]. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج1، ص333. خطیب بغدادی این حدیث را از منصور از پدرش محمد بن علی از پدرش علی بن عبدالله از پدرش عبدالله بن عباس و از جابر این‌گونه روایت كرده است: «خداوند ذریه هر پیامبری را در پشت همان پیامبر قرار داد و ذریّه مرا در صلب علی بن ابی‌طالب نهاده است». دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج1، ص207؛ متقی هندی، كنزالعمال، ج11، ص600؛ شجری، امالی، ج1، ص152؛ ابن‌دمشقی، جواهر‌المطالب، ج1، ص73.
***
[سپاس بی‌كران خدای یگانه را كه توفیق ترجمه این اثر ارزشمند را به بنده ناچیز ارزانی داشت.
امید آنکه خداوند به ما توفیق دهد كه در مسیر زندگی خود همواره پیرو خاندان رسالت باشیم و آنان را اسوه و الگویی شایسته برای خود بدانیم.
آلُ النَّبِیِّ ذَرِیعَتِی
أَرْجُوا بِهِمْ أعْطَی غَداً
وَهُـمْ إِلَیْهِ وَسِیلَتِی
بِیَدِی الْیَمِیـنِ صَحِیفَتِی
(قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص468)
خاندان پیامبر(ص) دست آویز من هستند
و آنان وسیله (تقرّب) من به خدا هستند.
آرزو می‌كنم به‌خاطر آنها، فردای قیامت
نامه عملم را به دست راستم بدهند. بفضله وكرمه]