امیرالمؤمنین(ع) در كلام پیامبر(ص)
بهتر آن است كه در مورد فضایل امیرالمؤمنین(ع) به كلام شخص پیغمبر اکرم(ص) ـ كه ﴿وَ مَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحى﴾[1] ـ مراجعه كنیم، آنجا كه می‌فرماید:
یعنی خداوند متعال برای برادرم علی بن ابی‌طالب فضایلی قرار داده است که آنها را غیر از خداوند کسی قادر نیست حساب و احصا کند.
یا اینكه فرمود:
یعنی اگر گروهی از امّت من آنچه را كه نصاری نسبت به عیسی گفتند درباره تو نمی‌گفتند، چیزهایی درباره تو می‌گفتم كه مسلمانان خاك پای تو را برای تبرّك برمی‌داشتند.
[1]. نجم، 3 ـ 4. «و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید؛ آنچه می‌گوید جز وحی که بر او نازل شده نیست».
[2]. صدوق، الامالی، ص201؛ مجلس 28؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص114؛ مجلسی، بحار الانوار، ج38، ص196. «خدای متعال برای برادرم علی بن أبی‌طالب فضایلی قرار داده است که آن فضایل را جز خودش کسی نمی‌تواند شمارش کند».
[3]. مجلسی، بحار الانوار، ج40، ص81، ب 91، ح 114؛ قندوزی، ینابیع المودّه، ج1،
ص 393؛ ج2، ص486 ـ 487.«سوگند به خدایی که جانم در کف قدرت اوست،Z
[اگر نبود اینکه گروه‌هایی از امتم درباره تو بگویند چیزی را که نصاری درباره عیسی فرزند مریم گفتند درباره تو سخنی را می‌گفتم، که بر جماعتی از مسلمانان عبور نمی‌کردی جز اینکه خاک زیر پایت را برای تبرک می‌گرفتند».