اميرالمؤمنين(ع) در كلام پيامبر(ص)

بهتر آن است كه در مورد فضایل اميرالمؤمنين(ع) به كلام شخص پيغمبر اکرم(ص) ـ كه ﴿وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى *  إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى﴾[1] ـ مراجعه كنيم، آنجا كه مي‌فرمايد:

«إِنَّ اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى جَعَلَ لِأَخِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي ‌طَالِبٍ فَضَائِلَ لَا يُحْصِي عَدَدَهَا غَيْرُهُ‏»؛[2]

يعنی خداوند متعال براي برادرم علي بن ابي‌طالب فضایلي قرار داده است که آنها را غير از خداوند کسي قادر نيست حساب و احصا کند.

يا اينكه فرمود:

«وَالَّذِي نَفْسـِي بِيَدِهِ لَوْلَا أَنْ‏ تَقُولَ‏ طَوَائِفُ‏ مِنْ‏ أُمَّتِي‏ فِيكَ مَا قَالَتِ النَّصَارَى فِي ابْنِ مَرْيَمَ لَقُلْتُ الْيَوْمَ فِيكَ مَقَالًا لَا تَمُرُّ بِمَلَإٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ إِلَّا أَخَذُوا التُّرَابَ مِنْ تَحْتِ قَدَمَيْكَ لِلْبَرَكَةِ»؛[3]

يعنی اگر گروهي از امّت من آنچه را كه نصاري نسبت به عيسي گفتند درباره تو نمي‌گفتند، چيزهايي درباره تو مي‌گفتم كه مسلمانان خاك پای تو را برای تبرّك برمی‌داشتند.

[1]. نجم، 3 ـ 4. «و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید؛ آنچه می‌گوید جز وحی که بر او نازل شده نیست».

[2]. صدوق، الامالی، ص201؛ مجلس 28؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص114؛ مجلسی، بحار الانوار، ج38، ص196. «خدای متعال برای برادرم علی بن أبی‌طالب فضایلی قرار داده است که آن فضایل را جز خودش کسی نمی‌تواند شمارش کند».

[3]. مجلسی، بحار الانوار، ج‏40، ص81، ب 91، ح 114؛ قندوزی، ینابیع المودّه، ج1،
ص 393؛ ج2، ص486 ـ 487.«سوگند به خدایی که جانم در کف قدرت اوست،Z
[اگر نبود اینکه گروه‌هایی از امتم درباره تو بگویند چیزی را که نصاری درباره عیسی فرزند مریم گفتند درباره تو سخنی را می‌گفتم، که بر جماعتی از مسلمانان عبور نمی‌کردی جز اینکه خاک زیر پایت را برای تبرک می‌گرفتند».