13. نصوص ولایت[1]
بسم الله الرحمن الرحیم
الْـحَمْدُ للهِ الَّذی جَعَلَنا مِنَ المُتَمَسِّکینَ بِولَایَةِ أَمِیرِ المُؤْمِنینَ وَالْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِینَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ وَلاسِیَّما مَوْلَانَا بَقِیِّةِ اللهِ الْـمَهْدِیِّ عَجَّلَ اللهُ تَعَالَى فَرَجَهُ الشَّریفَ وَرَزَقَنا الْفَوْزَ بِلِقَائِهِ.[2]
السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
با تبریک عید الله الاکبر، عید مبارک غدیر، عید فرخنده اکمال دین، اتمام نعمت و گزینش اسلام بهعنوان دین جهانی و جاودانی، این چند کلمه را به حضور بزرگان و عزیزان حاضر در این جلسه ملکوتی و
ولایی ـ که فرشتگان، شرف حضور در آن را غنیمت و افتخار میدانند ـ تقدیم میدارم:
[1]. این پیام بهمناسبت چهارمین اجلاس سالانه بزرگداشت غدیر (مشهد مقدس) در ذیالحجة الحرام سال 1432 هجری قمری صادر شده است.
[2] . «سپاس خدایی را که ما را از پیروان ولایت امیرمؤمنان و امامان معصوم^ قرار داد بهویژه مولایمان بقیة الله مهدی# خدا ظهور و فرج آن حضـرت را تعجیل بخشد و توفیق نایل شدن به ملاقات ایشان را به ما روزی کند».