بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله تعالى: ذلِكَ الكِتابُ لَا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ الَّذِینَ یُؤمِنُونَ بِالْغَیْبِ
اعتقاد به عالم غیب در بهوجود آمدن ادیان الهی و ایمان به انبیاء، و تحقق هویّت خداباوری، اصل و اساسی است كه بدون آن هر اندیشه و باوری كفر و الحاد است.
ایمان به جهان غیب و عالم غیر محسوسِ به حواس ظاهره، مثل بهشت و جهنم و حور و غلمان و ملائكه، و ایمان به عرش و كرسی، و برای ما ایمان به انبیاء گذشته، و ایمان به ائمه طاهرین علیهم السلام - كه فعلاً در این جهان حضور جسمانی ندارند- و ایمان به اخبار قرآن و حضرت رسول و ائمه طاهرین علیهم السلام از مغیبات و وقایع آینده، و ایمان به حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف - كه اگرچه در همین عالم حضور جسمانی دارند و مردم از ایشان غایب نیستند ولی تا یوم ظهور از مردم عموماً مگر برخی خواص غایب میباشند- همه در تحت جمله شریفه«یُؤمِنُونَ بِالْغَیْبِ» قرار دارند، و ایمان به آنها، ایمان به غیب است.
از جمله روایاتی كه بر فضیلت ایمان به انبیاء گذشته و معجزات آنها، و ایمان به پیغمبر اكرم صلی الله علیه، و ائمه طاهرین تا امام یازدهم علیهم السلام دلالت دارد، روایت ذیل است كه از طرق اهل سنت و در تفاسیر ایشان از سنن دارمی روایت شده است:
روایت این است كه حرث بن قیس كه از تابعین است و به دیدار حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله تشرف نیافته بود، به عبدالله بن مسعود كه از اصحاب است گفت: عند الله نحتسب ما سبقتمونا الیه من رؤیة رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم؛ما از خداوند محرومیت از این فضیلتی را كه بر ما به آن پیشی گرفتید، و به دیدار رسول خدا صلی الله علیه و آله مشرف شدید طلب اجر و جبران داریم.
ابن مسعود گفت: عند الله نحتسب ایمانكم بمحمد صلی الله علیه و آله و لم تروه.إنّ امر محمد صلی الله علیه و آله و سلم كان بیّناً لمن رآه، و الذی لا اله الّا هو ما من احد افضل من ایمان بغیب؛ یعنی ما هم از خدا طلب اجر و جبران میكنیم از جهت محرومیت از فیض ایمان به غیب، یعنی ایمان به پیغمبر صلی الله علیه و آله كه شما بر آن هستید و آن حضرت را ندیدهاید. سوگند به خدایی كه غیر از او خدایی نیست احدی فاضلتر از آنكه ایمان به غیب دارد نیست.
بر حسب این روایت، در حال حاضر ایمان به انبیاء گذشته و حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله، و امیرالمؤمنین و ائمه علیهم السلام تا حضرت امام حسن عسكری علیه السلام ایمان به غیب است، چنانكه ایمان به حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز ایمان به غیب است، و از ثواب همه این ایمانها بهرهمندیم كه در رأس آنها ایمان به خداوند متعال است كه اگرچه عالم و ماسوی و همه كائنات، آیات جمال و جلال الهی هستند و به ذكرش هر چه بینی در خروش است و چیزی و ذرّهای از او غایب نیست، امّا او به ذات و حقیقت صفات از همه حتی انبیاء غایب است «لاتدركه الأبصار و هو یدرك الأبصار» و «لا تراه العیون بمشاهدة العیان و لكن تدركه القلوب بحقیقة الایمان» به صفات سلبیه بیشتر معروف است تا به صفات ثبوتیه كه «لیس كمثله شیء». بنابراین مصداق اتم و اكمل ایمان به غیب، ایمان به خداوند متعال است.
ایمان به وجود حضرت بقیة الله ارواح العالمین له الفداء و عصر غیبت، ویژگیها و فضائل خاصی دارد، و مؤمن به غیب در این عصر، هم ایمانش به انبیا و ائمه گذشته ایمان به غیب است، و هم ایمانش به امام حیّ صاحب زمان ایمان به غیب است.
ایمان گذشتگانِ از این امت هم از زمانی كه پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم بشارت به ظهور مهدی از اولاد فاطمه علیها السلام می داد ایمان به غیب است كه از غیر شیعه به اجمال و از شیعه به تفصیل است. همه ایمان به غیب است، ایمان به نادیده است، و همه داخل در ایمان به غیب و ایمان به خدا و صدق حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم است.
باید مؤمنین قدر این مرتبه را بدانند كه مثل ابن مسعود آن صحابی معروف آرزومند آن بوده و محرومیت از آن را فقدانی میداند كه اجر آن را از خدا میخواهد، و بر خود ببالند كه خدا در بیان اوصاف متقین پیش از همه، اوصاف جلیله متقین ایمان به غیب را بیان میفرماید.
فرق ایمان به غیب در عصر غیبت با اعصار دیگر این است كه مؤمنین تخلیص و تمحیص میشوند؛ امتحانات شدید برایشان جلو میآید كه بسیاری در این امتحانات ساقط میشوند. زنها، مردها، جوانها و حكّام و مسئولین حتی علماء همه امتحانات خاص دارند.
از جهت ظهور بدعتها، از جهت اصرار بر ملاهی و مناهی و ترویج منكرات و ترك امر به معروف، و نفی سنتها مسائلی پیش میآید كه فتنه و فساد و اعراض از حقّ ظاهر و بلكه مورد افتخار و اعطاء جوائز میشود؛ اموری كه بعض مظاهر آنها در معرض دید همگان است، و جز كسانی كه إمتحن الله تعالی قلوبهم بالایمان كسی باقی نمیماند.
لقمه و مال حلال اگر نایاب نباشد كمیاب میشود. قوانین و سنّتهای اسلامی حتی به اسم اسلام متروك میگردد، و خلاصه بر طبق این روایت كه از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است: «أَیُّهَا النَّاسُ سَیَأْتِی عَلَیْكُمْ زَمَانٌ یُكْفَأُ فِیهِ الْإِسْلَامُ كَمَا یُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِیهِ»؛ اسلام دگرگون میشود، یعنی واژگون میگردد چنان كه ظرف به آنچه در آن است واژگون میشود.
در این شرائط و وظائف دشوار و مسئولیتهای سنگین، افراد شجاع و دلسوز و با ایمان باید به یاری اسلام بشتابند، و امر به معروف و نهی از منكر نمایند. برنامهها و روشهای غیر اسلامی را محكوم و به مردم معرفی نمایند، و بر حفظ هویت اسلامی پافشاری كنند و فداكاری نمایند.
قال الله تعالی: «إِنْ تَنْصُرُوا اللهَ یَنْصُرْكُمْ» و قال سبحانه «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُون».