بسم الله الرحمن الرحیم

قال الله تعالی: أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِیبُ سُودٌ. وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالْأَنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ كَذَلِكَ إِنَّمَا یخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ.
(فاطر/27-28).
حضرات استادان بزرگوار و فضلاء شركت كننده در همایش (قرآن و علم) و اعضاء محترم جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشكی شیراز
السلام علیكم و رحمه الله
با تقدیر فراوان از عزیزان برگزار كننده سلسله همایش‌های علم و قرآن، توفیق بزرگ علمی و فرهنگی و معرفت افزائی برگزاری همایش‌ها را در آن مركز علم و معرفت (دانشگاه علوم پزشكی شیراز) تبریك عرض می‌نمایم و توفیقاتی را كه نصیب این دانشگاه و اساتید و دانشجویان آن شده گرامی می‌دارم. امید است دانشجویان فعال و تلاشگر، در پرتو سعی و جدیت و به بركت دروس اساتید محترم، بیش از پیش در نیل به مقامات علم و عمل نایل گردند و قله‌های شامخ فلك‌فرسای معرفت را فتح نمایند.
قرآن و علم، عنوان دو موضوع بنیادی و پایه‌ای است كه با هم ارتباط تنگاتنگ دارند؛ قرآن كریم كتاب علم، كتاب نور، كتاب هدایت، كتاب روح و فطرت است. همواره نور افشان است، تاریكی‌ها را برطرف می‌سازد. دعوت قرآن دعوت خروج از ظلمات بسوی نور، از ناتوانی به توانائی، از نادانی به دانائی است. اعلامیه‌های جاودانی قرآن، بشر را بیدار و به او هشدار می‌دهد. بیش از یك‌هزار و چهارصد سال است كه مورد مطالعه و پژوهش علماء و حكماء و نوابغ عالَم و كاوشگران و محققان و دانش‌پژوهان جهان قرار داشته و بحث و بررسی و بهره‌گیری از آن به پایان نمی‌رسد.
جهانیان را در همه اعصار به تفكر و تدبر در خود می‌خواند. اندیشه و تفكر در آفرینش آسمان‌ها و زمین و اجزاء عالم از ذره تا بزرگترین مخلوقات را از صفات خردمندان می‌داند. انسان‌سازی قرآن همواره سازنده و برقرار است و شعب اعجاز آن متعدد است. تنها اعجاز آن در فصاحت و بلاغت آن نیست، از جهات دیگر نیز معجزه است؛ متضمن معانی و حقایق و تعالیمی است كه بیان آنها در بالاترین حد كمال و استحكام فقط از خداوند خالق زمین و آسمان و منظومه‌ها و كهكشان‌ها قابل صدور است.
اعلام اعجاز قرآن مانند آیه شریفه: (قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ... - الإسراء/88) و آیة (وَإِنْ كُنْتُمْ فِی رَیبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا... - البقره/23) دانشمندان را به خضوع در برابر آن قرار داده است. این كتاب یگانه اگرچه در هویت اصلی، كتاب هدایت به سعادت و دعوت به رضوان خدا و نیكی‌ها و نجات بشر از تاریكی‌های اخلاقی می‌باشد و برنامة اصیل حیاتی و اجتماعی و تمدن و خیر و احسان و صلح و ایثار است؛ ولی در روابط افراد بشر با یكدیگر و حتی وظیفه انسان نسبت به خودش، راهنمایی‌های لازم و اصولی، كه مقبول عقول سالم است را پیشنهاد نموده است و در بسیاری از مسائل علمی نیز متضمن مطالبی است كه اكنون پس از چهارده قرن كم و بیش بشر بر آنها دست می‌یابد.
به علوم مختلف در این كتاب نگاه شده و به جهان با اجزاء آن كه كلمة الله از آن تعبیر می‌نماید نظر دارد و به تفكر در آن تأكیدات بلیغ نموده است و كلمات خدا را در مثل این آیه بی‌حدّ و بی‌شمار معرفی می‌فرماید: (قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِكَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً- «الكهف/109»).
در آیات متعدد دعوت به پژوهش و نظر در آیات آفاقیه و انفسیه می‌نماید. مثل: (وَفِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ- وَفِی أَنْفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ-«الذاریات/20-21»). این كتاب عزیز معجزه باقیه و برهان حقانیت رسالات همه انبیاء و وحی است. علم هر چه پیش برود، بر قرآن سبقت نمی‌گیرد. قرآن علماء ‌را به پیشتازی و تفكر در عالم آفرینش و اكتشاف اسرار و خواص بی‌شمار نهفته در كاینات تشویق می‌نماید و وجود قرآن و عظمت قرآن در جوامع علمی كه در علم پیشرفته‌ترند، ظاهرتر است. قرآن برای دنیای معاصر بیشتر از آنكه برای دنیای عصر جاهلیت كتاب و قرآن بود، كتاب و هدایت است.
این حركت قرآن‌پژوهشی و قرآن‌شناسی در دانشگاه‌ها در این عصر كه خلأ معنویت، بشر را در تنگناهای تاریك و بن‌بست‌ها قرار داده و از استراحت و اطمینان قلب محروم نموده است، خدمت بزرگ به عالم انسانیت است. دانشگاه‌های كشور و دانشجویان و اساتید متعهد، پیشاهنگ این نهضت علمی شده‌اند. امید است برای عالم اسلام و همه مردم جهان ثمرات بزرگ داشته باشد و روز به روز در سایه توجهات عِدل عزیز قرآن مجید حضرت بقیة‌الله مولانا المهدی ارواح العالمین له الفداء، انوار ایمان به قرآن همواره در تجلی بیشتر باشد و ظلمات جهالت‌ها را از قلوب برطرف سازد.
با عرض معذرت و تشكر.
و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین.

دوازدهم جمادی‌ الاولی1432
لطف الله صافی