بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی اشرف الوری محمد و آله الطاهرین سیما بقیة الله فی الارضین

السّلام علی امام الهدی و العروة الوثقی مولانا ابی الحسن علیّ بن موسی الرّضا علیه آلاف التّحیة و الثّناء.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: انی خلفت فیكم الثقلین ان تمسكتمّ بهما لن تضلّوا ابداً كتاب الله و عترتی اهل بیتی، و لن یفترقا حتی یردا علیّ الحوض (من احادیث الثقلین المتواترة)

دین مقدّس اسلام از آغازین زمان طلوع و نور افشانی آفتاب هدایت و دعوت تا امروز و تا عصر ظهور و الی یوم القیامه بر دو ركن محكم و عظیم استوار بوده و هست كه مرور روزگار و لیل و نهار و اعصار و ادوار آن را كهنه نمی‌سازد و همواره مانند روز نخست، نو و جدید مانده و خواهد ماند و همچون كلّ منظومه‌ها و كهكشان‌ها و ثوابت عِلوی و سِفلی ثابت و برقرار است. این دو ركن خلل‌ناپذیر؛ نخست قرآن مجید، وحی اصل و اصیل الهی و كتاب باقی و معجزه‌ی خالده‌ای است كه برهان حقّانیّت همه‌ی دعوت‌های آسمانی و خاتمیت دین اسلام است؛ و دوم، در كنار و همراه آن، سنّت و حدیث و علوم مأثوره از شخص حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و اوصیا و اهل بیت آن حضرت علیهم الصلاة و السّلام است.

این دو ركن، روح اسلام و هویت اسلامی و دعوت این دین حنیف و تمام حقایق و بیان كلّ آنچه از باطن جهان و غیب این عالم قابل بیان است می‌باشد و در معرض تفهیم و درك انسانها و فرشتگان قرار دارد.

بالاتر و برتر از معارفی كه از این دو مركز همواره در تراوش و فیض‌بخشی می‌باشد، معارفی نیست . قرآن و سنّت و حدیث، همه‌ی حقایق است و همه‌ی حقایق در قرآن و حدیث است. افكار و همه‌ی كاوش‌ها و ژرف نگری‌ها باید در این دو منطقه كه وسعتش از وسعت فضای صد هزار میلیارد سال نوری بیشتر و بیشتر است به كار افتد. قرآن و حدیث،قرآن و تفسیر اهل بیت علیهم السّلام و علوم ماثور و احادیث شریفه، آثار نبویّه، معارف نهج البلاغه، صحیفه‌ی سجّادیه، صحیفه‌ی ثانیه و ثالثه و رابعه و خامسه، كتب شریف اربعه، گنجینه‌های ادعیه، موسوعه‌ی بحارالانوار، كتاب مكارم الاخلاق و ده ها و صدها اصل و كتاب، همه ذخائر گرانبهایی هستند كه از جهت سنگینی معنوی از آسمان و زمین سنگین ترند. تمامی اینها در اختیار بشر است و متاسفانه بیشتر و بلكه همه، جز افراد معدود، قدر و بهای این سرمایه و نعمت الهی را نمی‌دانند.

عالم از بهره مندی از این آثار و این احادیث حكمت و موعظه و درس‌های بی‌شمار، سیر و ترقی دارد و به سوی كمال و رشد، حركت می نماید.

 ثقة الاسلام كلینی رضوان الله تعالی علیه، آن رجل عظیم و شخصیت آگاه در ارتباط با یكی از خطبه‌های امیر‌المؤمنین علیه‌السّلام كه در آغاز باب جوامع التوحید كافی، آن را روایت نموده است؛ می فرماید: هی كافیةٌ لِمَن طلب عِلمَ التّوحید اذا تدبّرها و فهم ما فیها فلو اجتمع ألسِنَة الجنّ و الإنس، لیس فیها لسانُ نبیّ علی أن یبیّنوا التّوحید بمثل ما أتی به بأبی و اُمّی، ما قدروا علیه و لو لا إبانته علیه السّلام ما عَلِمَ الناس كیف یسلكون سبلَ التّوحید.

آری! اگر بگوئیم دلیلی ظاهرتر بر عالم غیب از قرآن و از سنّت و حدیث نیست، مبالغه نكرده ایم.

تراوش این علوم از بیت نبوی صلی الله علیه و آله از آیات عظیمه‌ی نادره و دلایل شافیه‌ی كافیه بر وجود خداوند متعال است.

متأسفانه ما در زمانی واقع شده‌ایم كه برخی از اشخاص كه به اصطلاح دانش‌پژوه و اهل تحقیق و تعمّق شمرده می‌شوند، از این یگانه دریای علم و معرفت غافل مانده و چنان كه سزاوار است، قدر این نعمت را نمی‌دانند. و چه بسا كه به مكتب‌هایی نظر دوخته باشیم كه جز ظلمات و تاریكی و سرگردانی كسی را به جایی رهنما نیستند و سراب را به جای آب نشان می‌دهند. حقّاً حقّ این علوم، ناشناخته مانده و ادا نمی‌شود.

 این همایش و این محفل و مجلس عزیز و این اجتماع ارزشمند، از این جهت مورد كمال تقدیر و تجلیل است كه ان شاء الله آغاز حركتی است شایان به سوی معارف اهل بیت علیهم السلام و آشنایی با این علوم مأثوره.

حقیر، دست همه‌ی سرورانی را كه در تشكیل این برنامه‌ی مفید زحمت كشیده‌اند، می‌بوسم و امیدوارم خدمات و تلاش‌های همگان موجب مسرّت قلب ولیّ دوران حضرت صاحب الزّمان مولانا المهدی ارواح العالمین له الفداء گردد. از خداوند متعال مسئلت می نمایم كه توفیق پی‌گیری و ادامه این خدمت را به آنان عطا فرماید.