مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله الوارف، صبح پنجشنبه 31/01/1391 سرپرست و اعضای شورای مركزی كمیته امداد امام خمینی ره را به حضور پذیرفتند.
در ابتدای این دیدار، آقای انواری سرپرست محترم كمیته امداد امام خمینی ره، گزارشی از فعالیت‌ها و برنامه‌های آینده این مركز ارائه داد.
بخشی از بیانات معظم له به شرح ذیل است:
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله رب العالمین و الصلاة و السلام علی سید الاولین و الآخرین سیدنا ابی القاسم محمد و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین و لاسیما مولانا بقیة الله فی الارضین و اللعن علی اعدائهم اجمعین الی یوم الدین.
بنده هم ایام سوگواری شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را خدمت شما تسلیت عرض می‌كنم، و امیدوارم كه به بركت توسل به اهل بیت علیهم السلام همه مقاصد فراهم شود، و نواقصی كه در جامعه و زندگانی ما وجود دارد انشاءالله با توجه ائمه علیهم السلام به خصوص دعای آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برطرف شود، و امیدوارم این ضعف‌هایی كه محرومان جامعه به آن مبتلا هستند و بیشتر به آنها صدمه وارد می‌شود مثل مسأله تورّم و گرانی، به دعای حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف برطرف گردد.
الحمدلله كمیته امداد در برطرف‌كردن همین ضعف‌های اقتصادی فعالیت‌های خوبی با خلوص نیت داشته و دارد و توانسته است خیلی از این نقاط ضعف را برطرف كند، اگر چه در جامعه نقاط ضعف، فقط اقتصادی نیست، بلكه نقاط ضعف اخلاقی و دینی و سیاسی هم وجود دارد.
این نقطه‌های ضعف اگر برطرف نشود، برای همه جامعه ضرر دارد. اینها به تدریج و آن‌طوری كه اسلام دستور داده است باید رسیدگی شود تا همه از نعمت‌های الهی برخوردار شوند.
امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید:
«أَ أَقْنَعُ مِنْ نَفْسِی بِأَنْ یُقَالَ هَذَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَا أُشَارِكُهُمْ فِی مَكَارِهِ الدَّهْر؛
من قناعت كنم كه مردم به من بگویند: امیرالمؤمنین، اما با مؤمنین در سختی‌های روزگار شریك نباشم؟»
[1]این كلام امیرالمؤمنین علی علیه السلام باید الگوی همه مسلمانان و مسئولان برای خدمت به مردم و جامعه اسلامی باشد.
به هر حال رشته‌هایی كه فرمودید در آنها فعالیت دارید، همه خوب و لازم است. انسان وقتی گزارش‌های مسئولان این كمیته در شهرهای مختلف هر چند كوچك را می‌شنود بسیار خوشحال می‌شود، و مهم این است كه اینها این كارها را بدون اینكه بخواهند به جایی منعكس كنند و تعریفی بشنوند، مخلصانه انجام می‌دهند.
اگر همین تلاش مخلصانه برای خدا و رفع نقاط ضعف مردم محروم نباشد، وجود انسان چه فایده‌ای دارد؟ در شعری كه منسوب به حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام است می‌فرماید:
إذا كنـت لا تُرجى لدفع مُلِمّة * ولا لذوى الحاجات عندك مَطمع
ولا أنت ذو جاه یعاش بجاهه * ولاأنت یوم الحشر للناس تشفع
فعیشك فی الدنیا وموتك واحد * وعــود خلال من حیاتك أنفع
می‌فرماید: اگر تو انسانی هستی كه مردم به تو امّید و طمع خیر ندارند و امید ندارند كه زحمتی را از آنها دفع كنی «و لا لذوی الحاجات عندك مطمع» و كسی نیستی كه ارباب حاجات بگویند باید پیش این برویم تا حاجات ما را رفع كند، «ولا أنت ذو جاه یعاش بجاهه» و نه آدم با شخصیتی هستی كه مردم از شخصیت تو استفاده كنند كه برای آنها نافع باشی، «ولاأنت یوم الحشر للناس تشفع» و یا از كسانی نیستی كه روز قیامت برای مردم شفاعت كنی.
پس تو چه كسی هستی؟ و چه فایده‌ای داری؟ «فعیشك فی الدنیا و موتك واحد» تو زنده باشی و یا بمیری یكی است، «و عود خلال من حیاتك انفع» یك چوب خلال از حیات تو ارزشش بیشتر است.
كسی كه به فكر دین، جامعه، مردم، و امر به معروف و نهی از منكر در مقابل مفاسدی كه روز به روز زیادتر می‌شود نباشد، چه ارزشی دارد؟ اگر كسی از این مسأله محرم و نامحرمی - كه الان در جامعه جریاناتی دارد- غصه نخورد، آیا می‌تواند بگوید در خدمت آقا امام زمان علیه الصلاة و السلام است؟ شما ببینید در جامعه چه جریاناتی به وجود می‌آید، مثلاً برخی كسی را كه تمام عمرش در معصیت بوده تشویق، و او را احترام می‌كنند. انسان اگر درك و غیرت دینی داشته باشد، متأثر می‌شود.
اصلاً موجودیت و شخصیت یك مسلمان به این است كه در قبال ضعف‌هایی كه در جامعه به وجود می‌آید احساس مسئولیت داشته باشد.
هر كجا انسان می‌بیند خلاف شرعی می‌شود باید متأسف شود و غصه بخورد و نهی از منكر نماید. اگر كسی در مقابل اینها غصه نمی‌خورد و بی‌تفاوت است، حتماً بداند كه خداوند به او نظر ندارد.
شما و همه همكارانتان باید افتخار كنید كه احساس مسئولیت دارید، و هر مقداری كه توانستید و می‌توانید به مردم خدمت می‌كنید، و طبق روایات از اهل معروف هستید كه همیشه می‌خواهند كار خیر بكنند و نمی‌توانند آرام باشند مگر اینكه همیشه در حال خدمت به مردم باشند.
خداوند انشاء الله به شما توفیق بدهد و عنایات و توجهات حضرت امام زمان ارواحنا فداه شامل حال همه باشد.
شما هم همیشه امام زمان را در نظر داشته باشید، و فراموش نكنید كه همه وابسته به وجود مبارك ایشان هستید. شما كه دعای عهد را می‌خوانید و می‌گویید «الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ» بدانید كه حوائج آقا همین‌هاست كه اگر كمبودهایی در جامعه می‌بینید كه ایشان ناراحت می‌شوند برطرف نمایید. انشاء الله موفق باشید والسلام علیكم و رحمة الله
[1]. نهج البلاغة؛ نامه45.
