شُكر فراوان كه از عنايت يزدان

بار دگر شد پديد نيمه‌ی ‌شعبان
فخر، زمين می‌كند به روضه‌ی رضوان
از قَدَم پيشوای عالم امكان
«حضرت صاحب زمان، ولیّ جهان‌بان»
***

حجّتِ بِن عسكری، امام معظّم
آن كه نظام جهان به اوست منظّم
پيشرو و پيشوای اكبر و اعظم
علّتِ غايی ز خلق عالم و آدم
«سايه‌ی حقّ، عين‌ حقّ، خليفه‌ی يزدان»
***

شمسِ ولايت بود به نور فِشانی
در طرب و شوق و ذوق، عالی و دانی
ريزد از بهر طبع، دُرّ معانی
از پی مدح خدايگانِ جهانی
«حضرت مهدی، امين قادر سبحان»
***

حامی مستضعفان، خلاصه‌ی ايجاد
آن‌كه جهان را ز عدل، می‌كند آباد
و آن كه كَنَد ريشه‌ی جهالت و بيداد
محو نمايد رسوم باطل و الحاد
«قدرت حقّ، نور حقّ، يگانه‌ی دوران»
***

مولد سلطان دين، امام مبين است
مبدأ عصر جديد و دور نوين است
خرّم و بَهّاج، آسمان و زمين است
محفل جشن ولا، بهشت برين است
«عيد سعيد است و خلق، خرّم و شادان»
***

روز ظهورش، بزرگ روز خدايی است
روز كمال عقول و جهل‌زدايی است
روز عدالت‌مآب و عدل نهايی است
روز فلاح و نجات و روز رهايی است
«روز امان است و روز عزّت انسان»