بسم الله الرحمن الرحيم
قال الله تعالي: « وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» (غافر/60)
هويت حقيقي مخلوق و ممكن الوجود، فقر و نياز به خالق و واجب الوجود جلّت اسماءه و عظمت آلأوه مي‌باشد و كمال انسان نيايش و احساس و التفات به اين فقر و اظهار حاجت و اعتراف به اين هويت است. انسان هر چه بيشتر در اين وادي سير نمايد و در خودشناسي و خداشناسي مراتب بالاتري را كسب كند و اين نياز ذاتي خود را به خالق خويش و بي‌نيازي او عز اسمه را در پرتو معرفت صفات جلاليه و جمالية او بيشتر درك نمايد مقامش اعلي و ارفع مي‌شود:
به پيش آنكه بي‌پيوند و خويش است
هر آن را معرفت بيش است پيش است

شخص اول ممكنات، حضرت خاتم الانبياء صلي الله عليه و آله و اهل بيت آن حضرت صلوات الله عليهم اجمعين در اين احساس فقر و نياز به خداي بي‌نياز بالاترين درجات را حائز بودند و رمز اشرفيت و برتري آنها بر همه حتي ملائكه مقرب همين درك و احساس است. الذ لذائذ براي آن بزرگواران جلوس بر بساط عبوديت و اظهار فقر به درگاه الهي وعرض نيايش و نياز و طلب حاجات و دعا است كه حضوري براي انسان بالاتر از آن نيست بلكه حضور و لقاء و اتصال به عالم غيب و غيبِ عالم، همه همين و در همين است و مقامات و درجات معنوي و اصطفاء و اجتباء به اين حاصل مي‌شود. از آية شريفه‌اي كه تلاوت شد اين معناي بالا و بلند استفاده مي‌شود كه دعا و درخواست و طلب حاجت عين عبادت و عبوديت و پرستش است و ترك دعا و نيايش، استكبار از پرستش و عبادت و هاوية سقوط است و چنانكه در حديث شريف است «و الدعاء مخ‌ّ العبادة» خواندن خدا و يا الله و يارزاق و يا شافي و يا غفار و ... گفتن اصل نيايش و مغز پرستش است. اين حال توجه به خدا چنانكه در قرآن مجيد به آن اشاره شده است در حال بروز حوادث و نزول بليات و شدائد كه انسان از همه وسايل نجات نااميد مي‌شود و براي كساني كه غافل از اين معاني هستند نيز حاصل مي‌شود.
قال الله تعالي:
«وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاء عَرِيضٍ»
اين معني را بر حسب روايت، حضرت كشّاف حقائق، امام صادق عليه السلام در جواب شخصي كه از آن حضرت دربارة خدا سؤال نمود بيان فرمودند:
«هل ركبت سفينة قط؟»
آيا تاكنون سوار كشتي شده‌اي؟
ـ سائل: بلي شده‌ام.
ـ امام عليه السلام: آيا اتفاق افتاده است كه كشتي‌اي كه بر آن سوار بودي شكسته شده باشد و هيچ وسيلة ظاهري براي نجات تو نباشد و در معرض خطر قطعي گرفتار باشي؟
ـ سائل: اتفاق افتاده است.
ـ امام عليه السلام: آيا در اين حال هولناك، خطرناك دل تو متوجه شده است كه كسي هست كه قادر بر نجات از اين خطر و هلاكت باشد؟
ـ سائل: بلي همين گونه شده است.
امام عليه السلام: آن كس، خداوند متعال است كه توانا بر نجات دادن است هنگامي كه نجات دهنده‌اي نيست و فريادرس است هنگامي كه فريادرسي نيست.
خداوندي كه بي‌قرن و عديل است
وجود او نه محتاج دليل است
اگر از شبهه دل را پاك سازي
در اثباتش ز برهان بي‌نيازي
اگر افتي به دام ابتلايي
به جز او از كه مي‌خواهي رهايي؟
ندارد چون خرد در او تأمل
چرا افتي پي دور و تسلسل؟

راجع به فضيلت دعا همين بس كه در روايت است كه از امام عليه السلام در مورد فضيلت قرائت قرآن و دعا سؤال شد به اين صورت كه دو نفر نماز خواندند: يكي در نماز، بيشتر قرآن تلاوت كرد و ديگري بيشتر دعا خواند؛ كدام افضل است؟ فرمود: هر دو فضيلت دارند. سائل بار ديگر از فضيلت سؤال كرد. امام عليه‌السلام از فضليت نمازي كه در آن دعا بيشتر خوانده شده بود خبر داد و فرمود:
«هي و الله افضل هي و الله العبادة»
با توجه به اين دستور ولايي معلوم مي‌شود كه در ارتباط با عرض ادب و بندگي به پيشگاه اقدس حضرت بقية الله مولانا المهدي ارواحنا العالمين له الفدا نيز، دعا براي آن حضرت و براي تعجيل در فرج و برآمدن حوائج آن حضرت از نيايش‌ها و دعاهايي كثير بالبركات است و از اينكه شخص، حاجات خود را بخواهد به مراتب بالاتر و ثوابش بيشتر است.
اين همايش كه براي تشويق همگان به دعا براي آن حضرت و نيايش و التماس و تضرع به درگاه الهي براي تعجيل در امر فرج آن يگانة دوران و صاحب زمان است همايش عظيم و داراي منزلتي جليل است و به اين مناسبت از يكي از بهترين و جامع‌ترين كتاب‌ها در اين موضوع كتاب نفيس و شريف «مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم عليه السلام» تاليف شيعة مخلص و چاكر درگاه حضرت بقية الله الاعظم ارواح العالمين له الفدا حضرت آيت الله آقاي حاج سيد محمد تقي اصفهاني اعلي الله مقامه از كتاب و از مؤلف تجليل و تقدير به عمل مي‌آيد. الحق كتاب در نوع خود بي‌نظير و نسخة بهترين ارتباط با ناحية مقدسه و دعا براي آن حضرت است.
سزاوار است همه از آن استفاده نمايند و امام‌شناسي خود را به وسيلة آن تكميل كنند و با نيايش و دعا براي آن حضرت، همواره عهد خود را تجديد و شدت انتظار و اشتياقشان را به آن ظهور موفور السرور و روز موعود و روز نجات و خلاصي بشر آشكار سازند.
اللّهم عجل فرجه و سهّل مخرجه
شعبان المعظم 1431
لطف الله صافي