نور سرمد (ویژه نامه میلاد امام حسین علیه السلام)
ماه بنی‌هاشم (ویژه‌نامه میلاد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام )
سیّد العابدین (ویژه نامه میلاد حضرت زین العابدین علیه السلام)
نور سرمد (ویژه نامه میلاد امام حسین علیه السلام)
سلام بر حسین علیه السلام
السلام علیك یا اباعبدالله و علی ارواح التی حلّت بفنائك اشهد انك بذلت مهجتك فی الله حتی استنقذت عباده من الجهالة و حیرة الضلالة و احییت نظام الدین صلوات الله علیك و علی اهل بیتك و اصحابك و رحمة الله و بركاته؛
سلام بر تو ای اباعبدالله، و سلام بر ارواحی كه فانی در تو شدند. به درستی كه خون خویش را در راه خدا مبذول داشتی تا خواهان آن باشی كه بندگان پروردگار از جهالت و سرگردانی در ضلالت نجات یابند و تو نظام دین را احیا كردی. صلوات، رحمت و بركات خداوند بر تو باد و براهل بیت تو و یاران تو.(با عاشورائیان، اثر معظم له، ص76)
نور سرمد (سروده معظم له)
روان عالم امكان حسین است
جهان بینش و عرفان حسین است
جمال الله و اسم الله اعظم
ظهور اسم «الرّحمان» حسین است
به ابراهیم و موسی و مسیحا
ولی صاحب الاحسان حسین است
به زهرا و علی نور دو عین است
به ختم انبیا جانان حسین است
ابوالاحرار و آقای شهیدان
ولیّ اعظم یزدان حسین است
زبحر قدرت بی‌انتهایی
فروزان گوهر رخشان حسین است
به مُلك عشق و تجرید و توكّل
ولیّ مطلق و سلطان حسین است
خدا را فیض اكمل نور سرمد
دلیل و حجّت و برهان حسین است
وجوب دوستی امام حسین علیه السلام
روایات در وجوب دوستی و مودت امام حسین علیه السّلام فراوان است. در روایتی پیغمبر اكرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: مَنْ اَحَبَّنی فَلْیُحَبَّ هذَیْنِ؛ هركس مرا دوست دارد باید این دو را (اشاره به حسنین علیهما السلام) دوست بدارد. (پرتوی از عظمت امام حسین علیه السلام، ص47)
خطّ حسین علیه السلام
ما خط حسین علیه‌السلام را، صراط مستقیم و خط نجات و رستگاری می‌دانیم.(با عاشورائیان، ص47)
شیعه و دوستدار امام حسین علیه‌السلام باید این خط حسینی را همیشه احیا نموده و سرمشق عمل خود قرار دهد.(با عاشورائیان،ص48)
راه حسین علیه‌السلام، راه قرآن، راه عمل به احكام و راه افتخار به اسلام، توحید و ایمان به خداست، راه شرق و غرب و یمین و یسار نیست؛ راه افتخار به دوران های كفر و بت پرستی یا آتش پرستی و شرك یزدان و اهرمن و استكبار فرعون و نمرود و جمشید نیست.(با عاشورائیان، ص52)
رمز بقاء امام حسین علیه‌السلام
ما اگر امام حسین علیه‌السلام را در بین بزرگان و صاحبان شخصیت و عظمت، مقدّم می‌داریم، فقط به این دلیل نیست كه مرد عظیمی را مقدم داشته‌ایم؛ بلكه عظیمی را مقدّم می‌داریم كه هر عظمتی در برابر عظمت او در حال كُرنش است و شخصی را برتری میدهیم كه از هر شخصیتی بالاتر است و مردی را مقدّم می‌داریم كه فوق تمام رجال تاریخ در اجتماع آنهاست و این تقدیم، هیچ كار تازه و بدیعی نیست؛ زیرا مردان تاریخ، عُمر خود را در تحصیل مجد و بزرگواری زمین به پایان رساندند، امام حسین علیه‌السلام جان خود را در راه تحصیل مجد آسمان فدا كرد و چنین كسی بالاتر و برتر از همه است.(آینه جمال، اثر معظم له، ص11)
سیره اخلاقی امام حسین علیه‌السلام
امام حسین علیه‌السلام در آداب اجتماعی و حسن معاشرت با دور و نزدیك، بلند پایه و بینظیر بود. خصال آن حضرت سرشار از عفو و گذشت است. حضرت زین‌العابدین از پدربزرگوارش نقل می‌كند كه فرمود: «اگر مردی به من دشنام دهد در این گوش (و به گوش راستش اشاره فرمود) و عذر بیاورد در گوش دیگرم، عذر او را میپذیرم؛ زیرا امیرالمؤمنین علیه‌السلام از جدم پیغمبر صلی الله علیه و آله برای من نقل فرمود:
لایَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ یَقْبَلِ الْعُذْرَ مِنْ مُحِقٍّ اَوْ مُبْطلٍ؛ وارد حوض (كوثر) نمیشود كسی كه عذر را نپذیرد، خواه عذرآور حق بگوید یا باطل.
امام حسین علیه‌السلام با فرزندان، بانوان، خویشان و اهل‌بیت خود در نهایت ادب، محبت، رحمت، مهربانی، انس و مودت برخورد می‌كرد. (آینه جمال، ص27)
غلامی از غلامان حضرت آب بر دست مباركش میریخت، ظرف آب از دستش در طشت افتاد و آب طشت بر روی مقدسش پاشید. غلام عرض كرد: ای آقای من! وَالْكاظِمینَ الْغَیْظَ ، حضرت فرمود: خشمم را فرو خوردم. غلام گفت: وَالْعافینَ عَنِ النّاسِ، حضرت فرمود: عفو كردم از تو. عرض كرد: وَ اللهُ یُحِبِّ الْمحْسِنینَ، فرمود: اِذْهَبْ فَاَنْتَ حُرٌّ لِوَجْهِ اللهِ الْكَریم؛ برو كه تو در راه خدا آزادی. .(پرتوی از عظمت امام حسین علیه السلام، ص211)
دعای امام حسین علیه السلام
امام حسین علیه السلام شب عاشورا در جمع یاران و اصحاب با وفایش حاضر می‌شوند و خطبه می‌خوانند و در ابتدای خطبه چنین می‌فرمایند:
اثْنی عَلَی اللهِ اَحْسَنَ الثَناءِ، وَ اَحْمَدُهُ عَلَی السَرّاءِ، وَ الضَرّاءِ. اَللّهُمَّ اِنِّی اَحْمَدُكَ عَلَی اَنْ اَكرَمْتَنا بِالْنُبُوَّةِ؛ وَ عَلَّمْتَنَا الْقُرآنَ، وَفَقَّهْتَنا فِی الدّینِ، وَجَعَلْتَ لَنا اَسْماعاً، وَأبْصاراً، وَ اَفْئِدَةً فَاجْعَلْنا مِنَ الشّاكِرینَ؛
خدا را به نیكوتر وجهی مدح و ثنا می‌كنم، و او را در خوشی و ناخوشی حمد و سپاس می‌كنم. خدایا! تو را حمد مینمایم كه ما را به نبوت گرامی داشتی و به ما قرآن آموختی و فقه دین به ما بخشیدی و برای ما چشم و گوش و دل قرار دادی پس ما را از شكرگزاران قرار بده.(گفتمان عاشورایی، ص31)
ماه بنی‌هاشم (ویژه‌نامه میلاد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام )
زیارت حضرت
السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا أَبَا الْفَضْلِ الْعَبَّاسَ ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا ابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیِّین
سلام بر تو اى ابا الفضل العباس فرزند امیر المؤمنین سلام بر تو اى فرزند سید جانشینان پیغمبر
السَّلاَمُ عَلَیْكَ یَا ابْنَ أَوَّلِ الْقَوْمِ إِسْلاَماً وَ أَقْدَمِهِمْ إِیمَاناً وَ أَقْوَمِهِمْ بِدِینِ اللَّهِ وَ أَحْوَطِهِمْ عَلَى الْإِسْلاَم
سلام بر تو اى فرزند اول كسى كه اسلام اختیار كرد و در رتبه ایمان بر همه امت تقدم و برترى داشت و در دین خدا از همه كس پایدارتر و در حفظ اسلام از همه مراقبتش بیشتر بود
أَشْهَدُ لَقَدْ نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَخِیكَ فَنِعْمَ الْأَخُ الْمُوَاسِی فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْك
گواهى می دهم كه تو در راه خدا و رسول و برادرت خیرخواه بودى و نیكو برادرى بودى كه با حضرت حسین مساوات و مواسات نمودى
وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً اسْتَحَلَّتْ مِنْكَ الْمَحَارِمَ وَ انْتَهَكَتْ حُرْمَةَ الْإِسْلاَم
بارى خدا لعنت كند امتى را كه هتك حرمت شما و ریختن خون شما و حرمت اسلام را حلال شمردند
فَنِعْمَ الصَّابِرُ الْمُجَاهِدُ الْمُحَامِی النَّاصِرُ وَ الْأَخُ الدَّافِعُ عَنْ أَخِیه
پس شما (در راه وفاى با برادرت حسین «ع» ) نیكو صبر و تحمل و جهاد و حمایت و نصرت و دفاع كامل از حریم برادر نمودید.
منزلت حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
حضرت امام سجاد علیه السّلام فرمودند: خدا رحمت كند عمویم عبّاس را كه برادر را بر خود ایثار كرد و جان شریفش را فداى او نمود تا آنكه در یاری او دو دستش را قطع كردند و حقّ تعالی در عوض دو دست او، دو بال به او عنایت فرمود كه با آن دو بال با فرشتگان در بهشت پرواز مى كند و از برای عبّاس علیه السّلام در نزد خداوند منزلتی است در روز قیامت كه مغبوط جمیع شهداء است و جمیع شهداء را آرزوی مقام اوست. (امالى شیخ صدوق، مجلس70)
بصیرت حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
امام صادق علیه السلام در شأن حضرت اباالفضل علیه السلام فرمود:
كان عمّنا العباس نافذ البصیرة؛ عموى ما، عباس بصیرت نافذ (چشم تیز بین و عمق نگر) داشت.(تنقیح المقال، ج 2، ص 70)
روزی حضرت علی علیه السلام به فرزند بزرگوارش ابوالفضل العباس علیه السلام كه در دوران كودكی به سر می‌برد، فرمود: بگو: یك. حضرت عباس علیه السلام گفت: یك ، حضرت علی علیه السلام فرمود بگو:دو، و حضرت عباس علیه السلام در پاسخ گفت: استحیى ان اقول باللسان الذى قلت واحدا، اقول اثنان؛ من با آن زبانى كه یك گفته ام (و به یكتایی خدا اقرار نموده ام) شرم می‌كنم كه بگویم: دو (و از دایره یكتایی خدا خارج گردم) حضرت علی علیه السلام دو چشمان حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام را بوسید.(مستدرك الوسائل : ج 2، ص 635، العباس، عبدالرزاق مقرم ، ص 92)
در كلام امام زمان علیه السلام
امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در بخشی از سخنان زیبای خود درباره عمویش عباس علیه السّلام چنین می گوید:
سلام بر ابوالفضل ، عباس بن امیرالمؤ منین ، همدرد بزرگ برادر كه جانش را فدای او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنكه فدایی برادر بود و از او حفاظت كرد و برای رساندن آب به او كوشید و دستانش قطع گشت . خداوند قاتلانش را لعنت كند. (المزار، محمد بن مشهدى ، از بزرگان قرن ششم)
سیّد العابدین (ویژه نامه میلاد حضرت زین العابدین علیه السلام)
صلوات خاصه
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ سَیِّدِ الْعَابِدِینَ الَّذِی اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِكَ وَ جَعَلْتَ مِنْهُ أَئِمَّةَ الْهُدَی الَّذِینَ یَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلُونَ اخْتَرْتَهُ لِنَفْسِكَ وَ طَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ وَ اصْطَفَیْتَهُ وَ جَعَلْتَهُ هَادِیاً مَهْدِیّاً اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَی أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّةِ أَنْبِیَائِكَ حَتَّی یَبْلُغَ بِهِ مَا تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ إِنَّكَ عَزِیزٌ حَكِیم؛
پروردگارا! درود فرست بر حضرت علی بن الحسین سید و بزرگ اهل عبادت. آنكس كه تو او را برای خود خالص گردانیدی و پیشوایان هدایت را- كه آنها خلق را به حق هدایت كنند و به حق باز رجوع كنند- از نسل پاكش قرار دادی. و او را برای خویش اختیار فرمودی و او را از هر پلیدی و ناپاكی، پاك و مطهر ساختی و او را برگزیدی و هادی خلق به سوی خدا و هدایت یافته به حق قرار دادی.
پروردگارا! پس درود و رحمتی بر او فرست كه بهترین درودهایی باشد كه بر ذریه پیغمبرانت فرستادی؛ تا به آن درود در دنیا و آخرت دیدهاش روشن فرمایی كه تو ای خدای مقتدرِ كامل و به حقایقِ امور آگاهی.
شور دعا
امام سجاد علیه‌السلام در یكی از حالات بسیار شورانگیز دعائیاش به درگاه خدا عرض می‌كند:
یا مَنْ قصده الضالون فاصابوه مرشداً و امه الخائفون فوجده معقلا متی راحة مننصب لغیرك بدنه ومتی فرح من قصد سواك بنیته؟؛
ای كسی كه گمراهان او را قصد كردند و او را راهنما و مرشد خود دیدند. و ترسناكان به سوی او رفتند و او را پناهگاه خود یافتند. كجا و چه زمانی راحت است برای آنكه جسمش را برای غیر تو بپا دارد و در برابر غیر تو بایستد و خضوع و بندگی كند. و چه زمان فرح و نشاط است برای كسی كه غیر تو را نیّت نماید؟
(نیایش در عرفات، ص14)
خشیت الهی امام علیه السلام
در روایت از سفیانبن عیینه است كه حضرت زین العابدین علیه‌السلام حج گذاردند. و چون خواستند محرم شوند، مركبشان ایستاد و رنگشان زرد و لرزه بر ایشان عارض گردید و شروع كردند به لرزیدن و نتوانستند لبیك بگویند، سفیان می‌گوید عرض كردم: چرا تلبیه نمیگوئید؟ فرمود:
میترسم در جوابم گفته شود: لا لبیك و لا سعدیك. پس چون تلبیه گفتند غش كردند و از مركب بر زمین افتادند و پیوسته چنین حالی بر آن حضرت عارض میشد تا حج را به پایان رساندند. (سفرنامه حج، ص318)
شعر فرزدق در مدح امام سجاد علیه السلام
هشام بن عبدالملك در زمان حكومت پدرش به مكه معظمه مشرف شد، وقتی طواف بجا آورد خواست استلام حجر كند، از كثرت ازدحام نتوانست، منبری برایش گذاشتند تا بر آن بنشیند.
در این هنگام حضرت علی بن الحسین زین العابدین علیه السّلام در حالی كه ازار و ردائی بر تن داشت و زیباترین و خوش‌بوترین مردم بود ظاهر شد و شروع به طواف كرد، در هر شوط وقتی به حجر الأسود میرسید به احترام آن حضرت مردم به یك سو میشدند، تا فرزند عزیز حسین علیه السلام استلام حجر می‌كرد.
هشام كه این احترام و احساسات را در آن موقع كه هركس میخواست خود را به حجر برساند، از مردم دید خشمناك شد، یكنفر از اهل شام از او پرسید: این كیست كه مردم، پاس هیبت و احترام او را به این گونه نگاه میدارند، و برای احترام او از حجر به یك سو می‌شوند؟ هشام برای آنكه شامیان امام را نشناسند گفت من او را نمیشناسم. فرزدق كه حاضر بود گفت: من او را میشناسم. مرد شامی گفت: یا ابا فراس(فرزدق)او كیست؟
اینجا بود كه فرزدق آن شعر معروفش را انشاد كردكه:
هذَا الَّذی تَعْرِفُ الْبَطْحاءُ وَطْأَتَهُ *** وَالْبَیْتُ یَعْرِفُهُ، وَالحِلُّ وَالْحَرَمُ
هذَا ابْنُ خَیْرِ عِبادِ الله كُلِّهِمُ *** هذَا التَّقِی النَّقِی الطاهِرُ العَلَمُ
هذَا ابْنُ فاطِمَةَ اِنْ كُنْتَ جاهِلَهُ *** بِجَدِّهِ اَنْبِیاءُ الله قَدْ خُتِمُوا
این كسی است كه خاك بطحا جای پایش را میشناسد، كعبه و حلّ و حرم او را میشناسد.
این پسر بهترین بندگان خداست، این پرهیزگار، پاكیزه، پاك و سرشناس است.
این پسر فاطمه است! اگر او را نمیشناسی، رسولان خدا به جدّ او ختم شدند.(پرتوی از عظمت امام حسین علیه السلام، ص431)
كلمات نورانی امام علیه السلام
- یكی از خصائص این خاندان(خاندان پیغمبر صلی الله علیه و آله)، محبتی است كه خداوند متعال از آنها در دل‌های مؤمنین قرار داده است. (پرتوی از عظمت امام حسین علیه السلام، ص430)
- از زیبائی زندگی دنیا بترسید و از فریب و شرور آن بهراسید و متوجه زیان علاقه به دنیا باشید، زیرا زینت دنیا آزمایش است و علاقه به آن گناه.(ترجمه جلد هفدهم بحار، ص118)
- ای بندگان خدا! از خدا بپرهیزید، بیاندیشید و برای كاری كه خلق شدهاید، عمل كنید. (همان، ص119)
- شخصی در خدمت امام علیه السلام گفت: خدایا مرا از مردم بینیاز كن، حضرت فرمود این صحیح نیست، مردم به هم نیازمندند، ولی بگو خدایا مرا نیازمند به مردم شرور مكن.
- هركس برای خود ارزشی قائل باشد دنیا برایش بیارزش خواهد بود.(همان، ص123)