اعظم نعمت‌های الهی در هر عصر و زمان، وجود حجةالله است كه به‌تصریح حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) زمین خالی از وجود او نخواهد بود كه یا ظاهر و مشهور و یا غائب و مستور است. اوست كه نگهدارندة حجّت‌ها و آیات و بیّنات الهی از زوال و بطلان و ضیاع است.[1] این نعمت اگرچه در یك كلمه «حجّت» عنوان می‌شود، اما مشتمل بر نعمت‌های بسیار و منبع و مصدر مواهب و عطیّات بی‌شمار است.
