آن كه مكان نمازگزار اگر نجس است به طوری تَر نباشد كه رطوبت آن به بدن یا لباس او برسد، ولی جایی كه پیشانی را بر آن می‎گذارد اگر نجس باشد، اگر چه خشك هم باشد نماز باطل است، و احتیاط مستحب آن است كه مكان نمازگزار اصلاً نجس نباشد.

آن كه مساوی یا جلوتر از قبر پیغمبر و ائمه علیهم السلام نماز نخواند.

مسأله898. بنابر احتیاط واجب باید جلوتر یا مساوی با قبر پیغمبر و امام علیهما السلام نماز نخواند.

مسأله899. اگر در موقع نماز چیزی مانند دیوار، بین نمازگزار و قبر مطهر باشد كه بی‎احترامی نشود اشكال ندارد، ولی فاصله‌شدن صندوق شریف و ضریح و پارچه‎ای كه روی آن افتاده كافی نیست.

مسأله900. احتیاط واجب آن است كه در خانه كعبه و بر بام آن نماز واجب نخوانند، ولی در حال ناچاری اشكال ندارد.

آن كه در جایی كه سقف آن كوتاه است و نمی‎تواند در آنجا راست بایستد، یا به اندازه‎ای كوچك است كه جای ركوع و سجود ندارد، نماز نخواند، و اگر ناچار شود كه در چنین جایی نماز بخواند، باید به قدری كه ممكن است قیام و ركوع و سجود را به جا آورد.

مسأله796. مرد باید در حال نماز ـ اگر چه كسی او را نمی‎بیند ـ عورتین خود را بپوشاند، و بهتر است از ناف تا زانو را بپوشاند.

مسأله797. زن باید در موقع نماز، تمام بدن حتی سر و موی خود را بپوشاند، ولی پوشاندن صورت به مقداری كه در وضو شسته می‎شود، و دست‎ها تا مچ و پاها تا مچ پا لازم نیست، اما برای آن كه یقین كند كه مقدار واجب را پوشانده است، باید مقداری از اطراف صورت و قدری پایین‎تر از مچ را هم بپوشاند.

مسأله772. نمازهای مستحب زیاد است، و آن‌ها را نافله گویند، و از بین نمازهای مستحبی به خواندن نافله‎های شبانه‌روز بیشتر سفارش شده، و آن‌ها در غیر روز جمعه سی و چهار ركعت است كه هشت ركعت آن نافله ظهر و هشت ركعت نافله عصر و چهار ركعت نافله مغرب و دو ركعت نافله عشا و یازده ركعت نافله شب و دو ركعت نافله صبح می‎باشد، و چون دو ركعت نافله عشا را بنابر احتیاط واجب باید نشسته خواند، یك ركعت حساب می‎شود، ولی در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه می‎شود، و بهتر این است كه تمام بیست ركعت را پیش از ظهر به جا آورد.

مسأله764. اگر به نیت نماز ظهر مشغول نماز شود، و در بین نماز یادش بیاید كه نماز ظهر را خوانده است، نمی‎تواند نیت را به نماز عصر برگرداند، بلكه باید آن را رها كند و نماز عصر را بخواند، و همین‌طور است در نماز مغرب و عشا.

مسأله750. موقعی انسان می‎تواند مشغول نماز شود كه یقین كند، یا اطمینان حاصل نماید وقت داخل شده است، یا اذان‌گوی وقت‎شناس مورد وثوق اذان بگوید، یا دو مرد عادل به داخل‌شدن وقت خبر دهند.

مسأله751. اگر به واسطه ابر یا غبار نتواند در اول وقت نماز، به داخل‌شدن وقت یقین كند، چنان‌چه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده، می‎تواند مشغول نماز شود، لكن احتیاط مستحب آن است كه نماز را تأخیر بیندازد تا یقین كند وقت داخل شده است، ولی در مواقع غیر عادی، مثل نابینایی و زندانی‌بودن احتیاط لازم اكتفا نكردن به ظن است.

مسأله749. نزدیك اذان صبح از طرف مشرق، سفیده‎ای رو به بالا حركت می‎كند كه آن را فجر اول گویند، موقعی كه آن سفیده پهن شد فجر دوم، و اول وقت نماز صبح است، و آخر وقت نماز صبح موقعی است كه آفتاب بیرون می‎آید.

مسأله743. مغرب موقعی است كه سرخی طرف مشرق - كه بعد از غروب آفتاب پیدا می‎شود- از بالای سر انسان بگذرد.

مسأله744. نماز مغرب و عشا هر كدام بنابر قول مشهور وقت مخصوص و مشتركی دارند: