سلسله درس هایی از عظمت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله
عظمت پیامبر در زهد و بى اعتنايى به دنيا/1
نوشتاری از آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
در اين عظمت، پيامبر گرامى اسلام نمونه و يگانه و سرآمد تمام زهاد بود.
از نشانه هاى زهد آن حضرت اين بود كه در آن وقتى كه در اوج عظمت ظاهرى و قدرت مادى قرار گرفته بود با دست خود نعلين خود را مى دوخت و لباس خود را وصله مى كرد و از تجمّلات دنيا پرهيز داشت و اگر زيورى از زيورهاى دنيا را در خانه مى ديد مىفرمود:
«آن را از نظر من پنهان كنيد؛ مبادا كه به ديدنش مشغول شوم و به ياد دنيا افتم.» نهج البلاغه، خطبه 160
بسيار اتفاق مى افتاد كه روزها و بلكه ماه مى گذشت و در خانه آن حضرت غذايى طبخ نمىشد و فقرا و مستمندان را بر خودش و فاطمه عزيزش و حسن و حسينش مقدم مى داشت.
در آن عصر محرومترين طبقات كه از هر جهت حالشان تأسف انگيز بود و مورد استضعاف بودند و تحميلات طاقت فرسا به آنها مى شد غلامان و بردگان بودند كه افتادگان اجتماع بودند. پيامبر عزيز اسلام كه رسالت و دعوتش در جهت كمك به آنها و آزاد كردن آنها و حفظ حقوقشان قرار داشت و در قرآن مجيد درباره آنها به طور مؤكّد سفارش شده و برنامه اى براى آزادى آنها مقرر شده است، در منظر خارجى و خوراك و پوشاك و نشست و برخاست مانند غلامان بود. غذايش از غذاى غلامان خوردنى تر و لذيذتر نبود و لباسش از لباس آنها بهتر نبود و مانند آنها مى نشست.
پول و درهم ذخيره نمى فرمود آن قدر روى حصير نشسته بود كه بر بدنش اثر گذاشته بود.
پيغمبران ديگر مانند عيسى بن مريم على نبيّنا و آله و عليه السلام هم زاهد بودند. اما تفاوت عيسى مسيح با پيغمبر اسلام اين است كه عيسى مال و مقامى در اختيار نداشت ولى پيغمبر اسلام قبل از اينكه به رسالت مبعوث شود و در آغاز بعثت ثروت سرشار خديجه را در اختيار داشت و در سالهاى پايان عمر تمام شبه جزيره عربستان را؛ اما همچنان زاهد و بى اعتنا به دنيا بود. به جوع و گرسنگى عادت داشت و روزه بسيار مى گرفت.
ادامه دارد....
دفتر حفظ ونشر آثار آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
