• در این عظمت پیغمبر عظیم‌الشأن اسلام(صلّی الله علیه و آله و سلّم)، یگانه معلّم مساوات و برابری بود علاوه بر آنكه به‌وسیله وحی الهی و آیات قرآن مجید برابری و مساوات انسان‌ها را اعلام داشت عملاً نیز آن را به مردم تعلیم داد.
• مجالس او بالا و پایین نداشت و از چگونگی نشستن آن حضرت و اصحابش پیغمبر شناخته نمی‌شد تا كسی بگوید آن‌كه مقدّم بر همه و بالای مجلس نشسته است پیغمبر است؛ یا اینكه اغنیا و اقویا به او نزدیك‌تر بنشینند. این حرف‌ها كه هنوز هم در دنیای به‌اصطلاح متمدّن هوادار دارد در مجلس پیغمبر و مكتب تربیتی او وجود نداشت. فقیر و غنی و شاه و گدا همه از چشم پیغمبر یكسان بودند.
• در جنگ بدر كه مركب و اسب و شتر مسلمان‌ها كم بود و مطابق نفرات مركب نداشتند و مراكب را بین نفرات به‌طور متعادل تقسیم كردند به هر دو یا سه نفر یك مركب رسید. كه به‌تناوب سوار و پیاده شوند. ازجمله به پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و دو نفر دیگر كه یك نفر از آنها علی(علیه‌السلام) بود یک مركب رسید هر وقت نوبت پیاده رفتن پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) و فرمانده كل قوا می‌شد امام علی(علیه‌السلام) و نفر دیگر می‌گفتند: یا رسول الله! شما سوار باشید؛ پیاده نشوید، ما پیاده می‌آییم. اما پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) قبول نمی‌فرمود و پیاده می‌شد و قریب به این مضمون می‌گفت: «نه شما از من در پیاده رفتن تواناترید و نه احتیاج من به اجر و ثواب و رحمت خدا از شما كمتر است».
•  در یكی از غزوات و جنگ‌ها می‌خواستند گوسفندی را ذبح و طبخ نمایند هركدام از اصحاب كاری را عهده‌دار شدند. پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: «من هم هیزم جمع می‌كنم». گفتند: ما شما را از كار بی‌نیاز می‌سازیم. فرمود: «نمی‌خواهم بر شما امتیاز داشته باشم».

می‌فرمود:«كُلُّكُمْ لِآدَمَ وَآدَمُ مِنْ تُرَابٍ‏ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقَاكُمْ‏ وَلَیْسَ لِعَرَبِیٍّ‏ عَلَى‏ عَجَمِیٍّ‏ فَضْلٌ إِلَّا بِالتَّقْوَى‏»؛
«اَلنَّاسُ سَوَاءٌ كَأَسْنَانِ المَشْطِ»؛همه‌ مردم با هم برابرند؛ كسی را بر كسی برتری نیست.