آن كه حــریمش حَرَم كبــریا است * خاك درش كعبــه اهـــل وفا است
آن كـه سراپا همه لطف است و مهر *وآن كه دلــش منبـع فیض خدا است
شخــص شـــرف گـــوهر بحر كَرَم *وآن كــه رُخـش آینـه حـقنما است
اُسوه حلــم است و مُـدارا و صــبر *مظهر بخشایش و صلح و صــفا است
عیـن كــــمالات و خـــصال نــكو *معـــدن ایثـار و گذشت و حیا است
آنــكه پس از شــاه ولایــت عـــلى*مقصـــد و مقصــود ز دو انـمّا است
آیــه تطهیـــر و فــمن حاجــك *ســـورهاى از منقبتــش هل أتى است
عالـــم تفسیــر و بطـــون كتـــاب * گـــواه آن كـــریمه قــل كفى است
عــارف اســـماء و صـــفات خــدا * وارث عـــلم نبــى مصطــــفى است
واقــف اســرار حـــدوث و قـــدم * ماحــصل خــلقت ارض و سما است
همــچو مسیحــا سُخنش روح بخش * گُمشـدگان را سـوى حق رهنما است
در كــف امــرش همه كون و مكان * تابــع فرمــان جنابــش قضـــا است
ز ابر عطــایش همــگان بهـــرهمند * غــم زدگـان را كرمش غم زدا است
همــچو نبــى صــاحب صفح جمیل * مُلتــزم عهـــد الست و بــــلى است
هر كــه شد از معـــرفتش بى نصیب * هر عمــل آرد هدر است و هبا است
شبــه نبــى شبــل علــى شیــر حـق * زاده نیــك اختــر خیـرالنساء است
مرقــد پاكــش كــه كنـون در بقیع * مُنهـــدم از ظُــلم گروهـى دغا است
مطلــع انـــوار و مطــاف ملـــك * قبــله آمــال همــه اصفیـــــا است
صاحب این وصف و علامات كیست؟ * كاین همهاش قدر و مقام و بهـا است
سبــط مهیـــن حافظ شـــرع مبـین * سیّـد خــوبان حــسن مجــتبى است
گــرچــه بــه تعظیــم مقـام حسین * هر چــه بــگویند بــجا و روا است
دیــن ز فــداكارى او زنــــده است * پیشــرو و سیّــد اهــل ابـــــا است
حلــم حســن نیــز در احیــاى دین * نقــش عظیمش نه كم از كربلا است
موقــف او مــوقف جــانكاه بـــود * صبـــر در آن تلـختر از هر بلا است
زخــم زبــان، تیـــر ملامت ز خلق * سختتر از تیغ و سنـان عــدى است
دیـــد كــه احوال دگر گونه است * عصر نــه عصر عــلى مــرتضى است
مالــك اشتــر شـد و عمّـــار رفت * دیـــن خــدا مسخــره اشقیــا است
غیـــر تنـــى چنـد ز اصحاب صدق * كــه شیوهشان ثبات عهد و وفا است
بقیــه پیمــان شــكن و دیـن فروش * خیانــت و نفاقشـــان برمـــلا است
منحــرف از حـق شده خرد و كلان * قلــوبشان اسیـــر جـاه و هـوا است
حـــیله و جوّسـازى و مكر و فریب * سیــاست زادهی هنـــد دغـــــا است
راه دگـــــر بایــــد و برنامــــهاى * دست به پیـــكار زدن نابجـــا است
در آن شرایـــط و چنـــان جوّ حادّ * كه عقــل، مغلوب هوسهاى ما است
عــزم رســـل باید و صبـــر بزرگ * تا بتـــوان كـــرد چنانچه سزا است
گـــروه ظاهــرنـــگر تنـــــــدرو * كـه كارشان زعقل و بینش جدا است
فتنـــهگر و كــــجنظر و بــــىادب * شعــارشان نعره و بانگ و صدا است
فضـــول و بــىمایه و مغرور و دون * كــه هــر چه گویند همه ادعا است
بـــىخبـــر از مــآل كـــار امـــام * كه خیر دین است و رضاى خدا است
زخـــم زبانها بـــه جنابــش زدند * كه راه تو نیست صواب و خطا است
لیـــك نیفتـــاد به عـــزمش خـلل * مــرد خــدا را به خـــدا اتكا است
آنــكه خــدا را نفروشـــد به خـلق * چه بیمش از سرزنش ماسـوا اســـت
خــلاف آراء عــوام آن كــه كــرد * شجـــاعتش شجـــاعت انبیـــا است
گـــزینش مــــوضع حـــــسّاس او * گـــزینش رنـــج و غـم و ابتلا است
اى مـه بــرج شـــرف و مجــد دین * اى كــه بــه تو عالم امكان بپا است
قــدوهی ابـــرار و جمـــال وجـــود * پـرتوى از نور تو شمس الضحى است
كـــار تـــو و راه تــــو اســلام را * بـــدون شـــك مایه عزّ و بقا است
روى شــما مصحـــف انـــوار حـق * بـــوى شما قوت دل و جان فزا است
در گــه تــوصیف و ثنــــاى شــما * منطـــق و اندیشـــه مـا نارسا است
فـــارغم از فكـــر بهشـت و جحیم * تا كـــه مكــانم سر كـوى شما است
اى كــرم و لـــطف و عطایـت عمیم * خــاك درت چشــم مرا توتیا است
«لطفى صافى» است كمینـــه غـــلام * هر آن كــسى را كه ز اهل ولا است