در وجود انسان یك چراغی از عالم غیب روشن و نوری پرتوافكن است كه او را به راستی، و حقپرستی، عدالت و امانت، راهنمایی مینماید.
این نور بهواسطة مددهایی كه از عالم غیب به او میرسد و در اثر اعمال صالحه و علم و معرفت و تربیت صحیح، قوّت میگیرد تا آنجا كه از اشعه آن تمام باطن وسیع انسان روشن میشود و هیچ نقطه تاریكی در وجود آدمی باقی نمیگذارد.