اشاره

در 7 صفر المظفّر سال 1426 هجری قمری برابر با 27 اسفندماه 1383، معظّم‌له در واکنش به کار بزرگ معلّم یکی از نوادگانشان در بیان و روشن‌ساختن انحراف درس هفدهم فارسی دوّم دبستان (بخوانیم) که درباره تمجید از برخی عادات و رسوم جاهلی بود، نامه تقدیر و تشکّری نوشتند که در پی می‌آید:

نامه دوم

تقدیر ازآموزگار متعهد

* عجز بشر ازدرک همه اسرار آفرینش

بشر، اگر میلیاردها میلیارد سال، با سرمایه‌های هنگفت، و نیروهای فراوان، و تکنولوژی‌های عظیم، در عالم آفرینش، جستجو و تحقیق کند، باز هم جز به گوشه‌ای اندک از اسرار آفرینش الهی دست پیدا نخواهد کرد، و در مقابل آنچه از آفرینش نمی‌داند، خود را ذرّه‌ای کمتر از اتم در مقابل بزرگ‌ترین سیّارات می‌بیند، و لسان حالش این است که:

* پیام امیرمؤمنان(ع) را به گوش جان بشنویم

آری، بیان بینش‌افزای امیرالمؤمنین، باب علم پیامبر گرامی اسلام، و پیشوای سخن، حدود 1400 سال پیش، این پیام را به گوش بشریت رسانده بود که:

یادداشت

وقتی این خبر را خواندم، بی اختیار یاد کلام نورانی و

معرفت‌افزای امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(ع) افتادم که چه رسا و بلیغ فرمود:

اشاره

امروز سه شنبه 29 رمضان المبارک 1437 در اخباری که می‌خواندم به خبری جالب برخوردم که در آن آمده بود: «فضاپیمایی پس از پنج سال و نزدیک به 1.8 میلیارد مایل در سفر، دیروز دوشنبه 14 تیرماه در مدار سیّاره مشتری قرار گرفت، و واقعه‌ای بی‌نظیر برای بشریّت را رقم زده و چشم همه جهانیان را به خود خیره نمود.

نامه اول

عجز بشریت از درک عظمت‌های آفرینش الهی

فصل دوم

نامه‌ها