مسأله270. كسی كه وضو می‎گیرد مستحب است موقعی كه نگاهش به آب می‎افتد بگوید:

بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ الَّذی جَعَلَ الْماءَ طَهُوراً
وَ لَمْ یَجْعَلْهُ نَجِساً

و موقعی كه پیش از وضو دست خود را می‎شوید بگوید:

اللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنَ التَّوَّابِینَ وَ اجْعَلْنی مِنَ الْمُتَطَهِّرِین

و در وقت مضمضه، یعنی آب در دهان‌گرداندن بگوید:

اللّهُمَّ لَقِّنی حُجَّتی یَوْمَ ألْقاكَ وَ اَطْلِقْ لِسانی بِذِكْرِكَ

مسأله267. در وضوی ارتماسی احوط آن است كه انسان صورت و دست راست را به قصد وضو در آب فرو برد و با دست راست، دست چپ را به قصد وضو بشوید، و مسح سر و پاها را انجام دهد.

مسأله268. در وضوی ارتماسی هم باید صورت و دست‎ها از بالا به پایین شسته شود، به این نحو كه صورت را از طرف پیشانی و دست‎ها را از طرف آرنج در آب فرو برد.

مسأله269. اگر وضوی بعضی از اعضاء را ارتماسی و بعضی را غیر ارتماسی انجام دهد، اشكال ندارد.

مسأله242. در وضو واجب است صورت و دست‎ها را بشویند و جلوی سر و روی پاها را مسح كنند.

مسأله243. درازای صورت را باید از بالای پیشانی، جایی كه موی سر بیرون می‎آید تا آخر چانه شست، و پهنای آن به مقداری كه بین انگشت وسط و شست قرار می‎گیرد باید شسته شود، و اگر مختصری از این مقدار را نشوید وضو باطل است؛ و برای آن كه یقین كند این مقدار كاملاً شسته شده، باید كمی اطراف آن را هم بشوید.

مسأله231. ظرفی كه از پوست سگ یا خوك یا مردار ساخته شده است، خوردن و آشامیدن از آن حرام است و نباید آن ظرف را در وضو و غسل و كارهایی كه باید با چیز پاك انجام داد، استعمال كنند، بلكه احتیاط واجب آن است كه چرم سگ و خوك و مردار را، اگر چه ظرف هم نباشد استعمال نكنند.

مسأله232. خوردن و آشامیدن از ظرف طلا و نقره حرام است، و هم‌چنین استعمال آن‌ها مطلقاً بنابر احتیاط واجب حرام است؛ اما حرمت نگاهداشتن آن‌ها به قصد ذخیره مالی نه به عنوان ظرف معلوم نیست اگر چه احوط است.

اول ـ آن كه آن مسلمان چیزی كه بدن یا لباسش را نجس كرده، نجس بداند. پس اگر مثلاً لباسش به عرق جنب از حرام آلوده شود و آن را نجس نداند، بعد از غایب‌شدن او نمی‎شود آن لباس را پاك دانست.

دوم ـ آن كه بداند بدن یا لباسش به چیز نجس رسیده است.

سوم ـ آن كه انسان ببیند آن چیز را در كاری كه شرط آن پاكی است استعمال می‎كند، مثلاً ببیند با آن لباس نماز می‎خواند.

مسأله226. بول و غائط حیوانی كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده، نجس است؛ و اگر بخواهند پاك شود، باید آن را استبراء كنند، یعنی تا مدتی كه بعد از آن مدت دیگر نجاستخوار به آن نگویند، نگذارند نجاست بخورد و خوراك پاك به آن بدهند و بنابر احتیاط مستحب باید شتر نجاستخوار را چهل روز و گاو را سی روز و گوسفند را ده روز و مرغابی را هفت یا پنج روز و مرغ خانگی را سه روز، از خوردن نجاست جلوگیری كنند و غذای پاك به آن‌ها بدهند، و اگر بعد از این مدت باز هم نجاستخوار به آن‌ها گفته شود واجب است تا مدتی كه بعد از آن مدت دیگر نجاستخوار به آن‌ها نگویند، آن‌ها را از خوردن نجاست جلوگیری نمایند.

مسأله222. اگر بدن حیوان به عین نجس، مثل خون یا متنجس، مثل آب نجس آلوده شود، چنان‌چه آن‌ها برطرف شود، بدن آن حیوان پاك می‎شود، و هم‌چنین است باطن بدن انسان، مثل داخل دهان و بینی، مثلاً اگر خونی از لای دندان بیرون آید و در دهان از بین برود، آب‌كشیدن داخل دهان لازم نیست، ولی اگر دندان عاریه در دهان نجس شود بنابر احتیاط باید آن را آب بكشند.

مسأله223. اگر غذا لای دندان مانده باشد و داخل دهان خون بیاید، چنان‌چه انسان نداند كه خون به غذا رسیده آن غذا پاك است، و اگر خون به آن برسد بنابر احتیاط نجس می‎شود.

مسأله215. تبعیت آن است كه چیز نجسی به واسطه پاك‌شدن چیز نجس دیگر پاك شود.

مسأله216. اگر شراب سركه شود، ظرف آن هم تا جایی كه شراب موقع جوش‌آمدن به آنجا رسیده پاك می‎شود، و پارچه و چیزی هم كه معمولاً روی آن می‎گذارند اگر به آن رطوبت نجس شود، پاك می‎گردد؛ ولی اگر پشت ظرف به آن شراب آلوده شود، احتیاط واجب آن است كه بعد از سركه‌شدن شراب، از آن اجتناب كنند.

مسأله212. اگر كافر شهادتین بگوید، یعنی بگوید: «أَشْهَدُ أنْ لا إِلهَ إِلَّا الله وَأَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله» مسلمان می‎شود، و بعد از مسلمان‌شدن، بدن و آب دهان و بینی و عرق او پاك است؛ ولی اگر موقع مسلمان‌شدن، عین نجاست به بدن او بوده، باید برطرف كند و جای آن را آب بكشد، بلكه اگر پیش از مسلمان‌شدن، عین نجاست برطرف شده باشد، احتیاط واجب آن است كه جای آن را آب بكشد.

مسأله210. اگر خون بدن انسان یا خون حیوانی كه خون جهنده دارد، یعنی حیوانی كه وقتی رگ آن را ببرند خون از آن جستن می‎كند، به بدن حیوانی كه خون جهنده ندارد برود و خون آن حیوان حساب شود، پاك می‎گردد، و این را انتقال گویند. پس خونی كه زالو از انسان می‎مكد چون خون زالو به آن گفته نمی‎شود و می‎گویند خون انسان است، نجس می‎باشد.