پیشبینی و تدارک حکومت خدایی
هر پیامبری که از طرف خدا مبعوث شده برای این بوده است که فشارها و بارهای سنگین زندگی، زنجیرهای عادات ناپسند و روشهای ناهنجار اجتماعی را از دوش مردم بردارد[1] و خدا
خاتم النبیین را فرستاد تا ﴿رَحْمَةً لِلْعَالَمینَ﴾[2] یعنی رحمت برای جهانیان باشد و تبلیغ آخرین برنامه جامع آسمانی را به عهده او گذاشت.
پس باید دینش در مورد حکومت نیز جوابگوی حوایج بشر و ظهور توحید یعنی حاکمیت و سلطنت خدا باشد. پیغمبری که علمدار آزادی و نجات بشر است، خود و همه را بنده خدا میداند و همه امتیازهای مادّی را باطل کرده و ندای «الله أکبر» و ﴿إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّهِ أَتْقاكُمْ﴾[3] او، دلها را به او و به آیین او جذب کرده و با گفتار، عمل، روش متواضعانه و اخلاق ممتاز خود مردم را به مفهوم صحیح حریّت و مساوات آشنا کرده و عقیده توحید را منبع تمام فضایل و مقاصد کمالبخش معرفی فرموده و آیین جامع و کامل او، راه رفع کوچکترین اسباب نزاع و تفرقه را پیشبینی کرده و در بسیاری از تعالیمش رفع اختلاف و دشمنی ملاحظه شده است و از بیان مستحبات، مکروهات، اخلاقیات، نظام معاملات و آداب خوردن، پوشیدن، نوشیدن، خوابیدن، معاشرت با مردم و سلوک با خویشاوند و بیگانه حتی مقررات عبور و مرور وسایط نقلیه و آداب استحمام خودداری نفرموده و آنچه را که مربوط به سیاست مدن و
تدبیر منزل و زندگی عائلی است بیان داشته است، محال است در موضوع بزرگی که اجرای کامل تمام احکام، تعمیم عدالت و امنیت، رفاه عمومی، رشد و ترقی علمی و فکری جامعه و اعتلای کلمه توحید به آن بستگی دارد سکوت ورزد و درباره آن مسامحه نماید، حاشا وکلّا، وتعالى الله ورسُولُهُ عَمَّا یَقوُلُه الظالمون علوّاً کبیراً.[4]
جایی که رحمانیت، رحیمیت، هدایت، فیض لطف و انعام و اسماء الحسنای دیگر الهی اقتضا کند که بندگان را در انواع برنامههای معاش و معاد هدایت فرماید بهطریقاولی این اسمای حسنی اقتضا میکند که در چنین امر مهمی آنها را هدایت فرماید.
[1]. اعراف، 157.
[2]. انبیاء، 107.
[3]. حجرات، 13. «گرامیترین شما نزد خداوند پرهیزکارترین شما است».
[4] . «هرگز و به هیچ وجه، و خدا و پیامبرش خیلی بالاتر و برترند از چیزی که ستمگران آن را میگویند».