بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مبارک رمضان سال يک‌هزار و چهارصد و چهل قمري، يادآور حادثه‌اي بسيار ناگوار و تلخ در تاريخ عالم انسانيت و حيات بشري مي‌باشد.
درست، چهارده قرن از شهادت مظلومانه اولين موحد واقعي مکتب اسلام، معلّم نمونه مدرسه الهيات قرآن، و وصيّ و جانشين بر حق حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله، عدالت مجسّم، يار مظلوم و خصم ستمگران، انيس و مونس و پدر يتيمان، صاحب ولايت مطلقه الهيه، و باب مدينه علم نبوي و صاحب کرامات و فضائل مرتضوي، حضرت اميرالمؤمنين علي ابن ابيطالب عليه‌السلام مي گذرد.
جامعه اسلامی بلکه جهان بشريت و جهان علم و ادب، چهارده قرن است که در سوگ فقدان و مصيبت غمبار آن امام عزيز، عزادار و سوگوار است.
در اين چهارده قرن، چه گذشت بر دوستان و شيعيان آن حضرت؟! چه ظلم‌ و ستم و بي‌عدالتي‌ها که بر آنها روا داشتند! هزاران انسان مظلوم و بي‌دفاع را به جرم شيعه علي عليه‌السلام بودن شهيد نمودند و بسياري را شکنجه‌هاي سخت دادند و شمار زيادي از آنها را تبعيد کردند و بسياري از پدران و مادران را به واسطه شهادت فرزندانشان در راه ولايت داغدار کردند؛ فَقُتِلَ مَن قُتِلَ وَ سُبِي مَن سُبِي وَ أقصِي مَن أقصِي
ماه مبارک رمضان امسال، يادآور آن همه مصائب و مشکلات و بي‌عدالتي‌هاست.
حقير براي اينکه کوچکترين اداء وظيفه به ساحت مقدّس امامت و ولايت داشته باشم، از عموم آزادي‌خواهان و مسلمانان به‌خصوص شيعيان درخواست دارم که در ايام پر فيض ماه مبارک به‌خصوص ايام و ليالي قدر و شب و روز شهادت حضرت مولی الموحدين امام المتقين اميرالمؤمنين عليه صلوات المصلين، نسبت به وجود مقدّس آن حضرت، بيش از گذشته اظهار ادب و اخلاص نموده و با ذکر فضائل و مناقب نوراني آن امام مظلوم و با تشکيل مجالس و همايش‌ها، گوشه‌اي از برکات وجودي آن حضرت را براي جهانيان بازگو کنند و همچنين شکوه و عظمت دسته‌هاي عزاداري علوي را بيشتر نموده و با شرکت در آن، عشق و محبّت خود را به اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام نشان داده و تسليت خود را به پيشگاه مقدّس يگانه دوران قطب عالم امکان امام زمان حضرت بقية الله الاعظم ارواح العالمين له الفداء و عجل الله تعالي فرجه الشريف عرضه بدارند و از خداوند متعال، فرج و ظهور موفور السرور آن حضرت را براي رفع ستم ستمگران و تشکيل حکومت واحد جهاني مهدوي مسئلت نمايند که إنَّهُم يَرَونَه بَعيداً وَ نَراهُ قَريباً.

لطف الله صافی
رمضان المبارک 1440 هـ.ق

بسم الله الرحمن الرحیم

وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ

با کمال تأثر و تأسف اطلاع یافتیم رژیم سفاک حاکم بر حجاز جنایت بسیار وحشتناکی را انجام داد که در تاریخ سیاه این حکومت ظالم سابقه ندارد  شهادت جمعی از جوانان بی گناه و مظلوم  به دست سفاکان عربستان اگرچه برای آن شهیدان فوز و سعادت و افتخار است، اما برای جوامع بین المللی و جمعیتهای دفاع از حقوق بشر ننگ و عار و ذلت می باشد.

چرا دولتهای اسلامی در این حادثه وحشیانه سکوت اختیار کرده و به ندای مظلومیت آنان پاسخ مثبت نمی دهند؟

وظیفه ما این است در هرجای جهان که به انسانهای بیگناه ستم وارد میشود اظهار تأثر و تأسف نماییم و ظالمین را محکوم نماییم ولی الان مشاهده میشود که مسلمانان و دولتهای اسلامی و سایر ملل جهان آنطور که باید این جنایات را محکوم نمی کنند و وظیفه انسانی خود را فراموش نموده اند و بلکه با سکوت خود دست این خونخواران را باز نگه داشته که به ظلم و ستم خود ادامه دهند.

اینجانب با تسلیت و تبریک به خانواده های معظم شهدا، از خداوند متعال صبر جمیل و اجر جزیل برای آنان مسئلت دارم. ان شاء الله شهدای آنان با شهیدان بدر و احد محشور شوند. پایان ستم ظالمین را از درگاه ذات لایزال الهی خواهانم.

وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

19 شعبان المعظم 1440

لطف الله صافی

بسم الله الرحمن الرحيم

قال الإمام علی النقی الهادی علیه‌السلام:

«لَولا مَن يَبقی بَعد غيبةِ قائِمنا عَليه‌‌السلام مِن العُلَماء الدَّاعينَ إليهِ وَ الدَّالِّين عَليه وَ الذَّابِّين عَن دِينه ... لَما بَقِي أحدٌ إلّا ارتدّ عَن دينِ الله»

السلام عليکم و رحمة الله

با عرض ادب و احترام خدمت علماء اعلام و دانشوران و نخبگان، مخصوصاً دانشمندان و فضلای عزیز هند که در اين اجتماع ارزشمند حضور دارند، و با تقدير و تشکّر از برگزارکنندگان اين همايش ولائي که معرّف هويّت حقيقي حوزه‌هاي علمي شيعي می‌باشد.

حضرت امام هادي ‌عليه الصلاة و ‌السلام مي‌فرمايد:

«اگر در عصر غيبت قائم ما عليه‌‌السلام عالمي نباشد که به آن حضرت دعوت نمايد و مردم را راهنمائي کند و از دين او دفاع نمايد، مردم از دين خدا مرتد مي‌گردند.»

يعني: بقای دين و بقای مردم در خط اسلام، به واسطه وجود چنين علمایی است.

توصيفي برتر از اين توصيف نيست؛ حفاظت از دين مبين، مبارزه با بِدَع و مبدعين، امر به معروف و نهي ازمنکر و حمايت از ضعفاء و مظلومين، اينها صفاتي است که هر عالم و فقيه و زعيم ديني بايد به آن متجلّي باشد.

در دوران طولاني غيبت کبري حضرت بقيةالله الأعظم أرواح العالمين له الفداء که دشمنان تشيّع با نقشه‌هاي مختلف، درصدد اجراي اهداف شوم خود بوده و فرقه‌هاي ضالّه را تأسيس و ترويج ‌نموده‌اند، تنها علماي مجاهد و آگاه هستند که مانند سدّي محکم ايستاده و با تأليف کتاب و نشر معارف نوراني اهل بيت‌ عليهم‌السلام به هدايت و ارشاد مردم پرداخته و آنان را از انحراف و کج‌روي‌ها و ضلالت عقيده نجات داده اند؛ جزاهم الله عن الاسلام و أهله خير الجزاء.

کشور بزرگ هند، سالیان سال مهد پرورش و حضور علمای بزرگ و دانشمندان نابغه و ولائی بوده است. حوزه‌های علمیه ای که در شهرهای بزرگ آن، مثل: لكهنو، حيدر آباد، فيض آباد، بنارس، دهلى، جانپور، الله آباد، بمبئى و كلكته وجود دارد، همه شاهد وجود علما و فضلای گرانقدری است که هر کدام، منشأ آثار خیر فراوانی شده اند.

از جمله خاندان‌های مهم این کشور، خاندان غفران مآب است که خلفاً عن سلف از علمای بزرگوار و ولایتمدار می‌باشد و شیعیان هند از آثار علمی و معنوی بیت علم و فقاهتِ غفران‌مآب استفاده و استفاضه می‌نماید.

یکی از عالمان مجاهد و بيدار این خاندان، مؤسس مدرس فقهی کلامی لکهنو هندوستان مرحوم علّامه سيّد دلدار علي غفران‌مآب أعلی‌الله مقامه مي‌باشد. او که از نوادگان حضرت امام هادی علیه‌السلام است، به حقّ، مصداقی برای روایت شریفه منقوله از جدّ بزرگوارش می‌باشد.

وی مردم را به دین خداوند و شریعت خاتم المرسلین صلی الله علیه و آله و معارف نورانی اهل البیت علیهم‌السلام دعوت نمود و در این راه، با بدعت‌ها و گمراهی‌ها مبارزه کرد و در ردّ فرقه‌های ضالّه کتاب‌ها‌ نوشت و به واسطه همین فعالیت‌ها بود که شیعه بعد از او در هند تقویت شد و پیشرفت چشمگیری یافت.

شاگردانى از مدرسه او بيرون آمدند كه مانند مرحوم علّامه میر حامد حسین قدّس سرّه، صاحب موسوعه عظیم «عبقات الأنوار» همه از مفاخر عالم اسلام مى‏باشند و آثار و تأليفات ارزنده او و شاگردانش، در انواع علوم اسلامى، مورد استفاده اساتيد و از مصادر تحقيق و پژوهش است.

آری، باید شیعیان هند که در ولایتمداری و حفظ هویّت و استقلال اسلامی زبانزد می‌باشند، با احیاء نام و نشر و ترویج آثار و مطالعه کتب آن بزرگواران، قدردان وجود آنها باشند.

خداوند متعال بر علوّ درجات آن عالم بزرگ و فرزندان و نسل او که همگان انوار درخشان و انوار تابان علم و عمل و جهاد و زعامت‌اند بيفزايد و ما را به انجام وظيفه که همان حفظ ميراث گران‌بهاي تشيّع و گنج‌هاي معنوي و علمي علما و فقها و اداي احترام به ساحت آن بزرگواران است هدايت نمايد.

در پایان از برگزارکنندگان این همایش نورانی تقدیر و تشکّر نموده و امیدوارم این همایش‌ها که در تجلیل از علم و فقاهت است، مرضیّ حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف قرار گیرد. و السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته

لطف الله صافی

جمادی الثانیة 1440 هـ.ق

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام و ادب و احترام دارم به عزیزانی که در این محفل باشکوه و مقدّس، تشرّف حضور دارند و با شرکت در این مجلس و مجالس دیگری که به عنوان جشن میلاد حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها برگزار می‌گردد، مودّت و محبّت خود را به ذوی القربی و اهل البیت علیهم السلام ابراز می‌دارند.
بار دیگر افتخاری بزرگ نصیب مردم با ایمان و ولائی دار الولایه مُهر شده که جشن میلاد کوثر آل  محمد علیهم‌السلام را با ذکر فضائل و مناقب آن بانوی بزرگ ‌عالم بشریت با شکوهی خاص و عظمتی مضاعف برگزار می‌کنند.
خوشا به سعادت شما که اظهار مودّت و علاقه شما به خاندان وحی و نبوّت ستودنی است و موجب عزّت و سرافرازی شهر شماست.
حقیر با زبان الکن و بیان ناقص و با اعتراف به بضاعت مزجاه، در خود نمی‌بینم که در ساحت مقدّس حضرت انسیه حوراء ام الائمه و ام ابیها سلام الله علیها عرضی داشته باشم؛ فقط از باب اینکه اسم حقیر در زمره خادمان بارگاه آسمانی آن حضرت ثبت شود، عرض چاکری و اخلاص می‌نمایم.
حضرت زهرا سلام الله علیها در حقیقت، نسخه مطابق با اصل پدر بزرگوار خود حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله بودند و در بین اهل بیت علیهم السلام مقام و عظمت خاصی دارند که ائمه معصومین علیهم السلام به وجود ایشان افتخار می‌کنند.
وجود مقدّس آن حضرت برای اهل بیت علیهم السلام‌ حجّت است، یعنی برای حقّانیت خودشان و برای بطلان ‌غاصبان و ستمگران به وجود حضرت زهرا سلام الله علیها احتجاج می‌کنند. اهل بیت علیهم السلام‌ همه حجت هستند و زهرای مرضیه سلام الله علیها حجت‌ بر همه آنها است.
ایشان امامت به معنای علم و هدایت را حائز بود و به عنوان بانوی اول اسلام در عفاف و عصمت و کرامت، وجودش الگو و اسوه است.
خطبه آن حضرت از معجزات ایشان است که در آن جوّ اختناق و کودتای بزرگی که شد و با مصیبت ارتحال نبی اکرم صلّی الله علیه و آله و مصائب دیگر، این خطبه را بالبداهه در اوج فصاحت و بلاغت انشا فرمود.
سخن بسیار زیاد است که باید بزرگان علم و ادب و دانشمندان بزرگ جهان اسلام‌ درباره شخصیت ملکوتی آن حضرت هزاران کتاب نوشته و هزاران شاعر و مداح، مدحی از آن حضرت داشته باشند.
کوتاه سخن آن که امروز با تاسی به آن بانوی بزرگ اسلام، جامعه ما باید سبک زندگی الهی آن حضرت را الگوی خود قرار داده و در ایمان و معرفت خدا و بندگی و زهد و بی‌اعتنایی به دنیا و رعایت عفاف و حجاب و دفاع از ولایت و امر به معروف و نهی از منکر، راه فاطمی را با افتخار ادامه داده و رضایت حضرت بقیه الله فی الارضین ارواح العالمین له الفدا را کسب نماید.
از همه شرکت‌کنندگان محترم در این محفل نورانی، تشکر نموده و ملتمس دعا هستم و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

لطف الله صافی
۱۸ جمادی الثانیه ۱۴۴۰ ه.ق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

 إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ

رحلت عالم ربانی آیت‌الله آقای حاج شیخ محمد مؤمن رحمه الله علیه موجب تأسف و تأثر گردید.

آن فقیه وارسته، عمر با برکت خود را در راه اعلای کلمه الله و ترویج و نشر معارف نورانی اهل بیت علیهم‌السلام و تربیت شاگردان فاضل و ارشاد و هدایت مردم گذراند. تقوا، زهد و زندگی ساده به وضوح در رفتار و عمل ایشان دیده می‌شد.

اینجانب با تأثر فراوان، رحلت این شخصیت علمی را به حوزه‌های علمیه و شاگردان و فرزندان مکرمشان به ویژه جناب حجةالاسلام آقای حاج شیخ احمد مؤمن تسلیت گفته و غفران و رحمت الهی را برای آن فقید سعید مسألت دارم.

۱۶ جمادی الثانیه ۱۴۴۰ ق
لطف الله صافی

بسم الله الرحمن الرحیم

قال اللّه الحکیم فی کتابه الکریم: «يَرْفَعِ اللّه الَّذِينَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ»
و قال الإمام جعفر الصادق عليه السلام: «الرَّاوِيةُ لِحَديثِنا يَشُدُّ بِه قُلُوبَ شِيعَتِنا أفضَلُ مِن ألف عَابد»

السلام عليکم  و رحمة الله و برکاته
با تقدير و تشکّر از مسئولان محترم عتبه مقدّسه حسینیه علیه ‌الصلوة و السلام و مرکز علّامه حلّی قدّس سرّه و مراکز و مؤسسات برگزار کننده این همایش بزرگ، و عرض ادب و احترام به حضّار و شخصيّت‌هاي علمي بزرگواری که اين جلسه باشکوه به حضورشان مزيّن است؛ کنگره بزرگداشت شخصيّت والايِ يکي از مفاخر عاليقدر مکتب تشیّع و مشاهير رُواة احاديث و حاملان علوم قرآن و عترت را گرامي مي‌دارم.
تقدير از نخبگان عالم انسانيّت و تذکّر و یاد سيره آنان و اسوه‌قرار دادن ايشان، سيره‌اي است قرآني و برنامه‌اي است وحياني. هرگز نبايد رجال دين و هدايت و ارشاد و خادمان بشريّت، نامشان فراموش شود. بايد همواره از آن‌ها، همه درس بگيرند و در مکتب تربيت آن‌ها، آموزش ببينند.
يکي از بزرگان مکتب جهاني علم و ارشاد و هدایت - که به حقّ، از مفاخر بزرگ شيعه و پيروان راستين ائمه طاهرين صلوات‌الله عليهم اجمعين و تجسّم اخلاق اسلامي بود- عالم و زعيم بزرگ علّامه حلّی اعلی الله مقامه الشریف است.
علّامه حلّى‏ كه از نوابغ بزرگ فكر بشرى است‏، در علوم معقول و منقول، بلند پايه و كم نظير می‌باشد. تذكرة الفقهاء، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، کشف المقال فی معرفه الرجال، كشف المراد، نهج الحق، الدرّ النضيد؛ منهاج الكرامة، ايضاح المقاصد و كتاب ‏هاى ديگرى كه از طريحى نقل شده: «پانصد جلد آن را به خط خود علّامه ديده است» همه و همه، رشحاتی از اندیشه پاک و نورانی آن دانشمند ‌بزرگ و فخر شیعه است. تنها کتاب «الفین» او که مشتمل بر هزار دلیل بر امامت مولی المتّقین امیرالمؤمنین علی علیه السلام و هزار دلیل وافی و کافی در ردّ شبهات است، از مفاخر بزرگ شیعه و مورد مراجعه دانشمندان می‌باشد.
از سویی دیگر، در قرن هشتم هجری، که حوزه يا مدرسه سيّار سلطانى، به فرمان الجايتو تأسيس گرديد و این حوزه با لشكر سلطان محمد خدابنده در حركت بود و زير چادرها، حلقه‏ هاى درسى تشكيل مى‏ داد، و دانشمندان و بزرگان، از محضر علمایی همچون چون شيخ نظام ‏الدين عبدالملك، نورالدين تسترى، عضدالدين آوجى و سيدبرهان الدين عبدى استفاده می‌نمودند، اين مدارس، تحت زعامت و رهبرى علمى علامه حلّى‏ ره  برگزار می‌گردید.
آری، به حقّ باید گفت: «علّامه حلّی، از معجزات بزرگ مکتب اهل بیت علیهم السلام می‌باشد.»

در پایان به نقل قول یکی از دانشمندان در توصيف و بيان عظمت مقام علمى علّامه حلّى ره، بسنده می‌‌کنم: «به راستى بايد گفت: پس از ائمه معصومين عليهم السلام، در شيعه، عالمى به بزرگى او نيامده است...
علّامه را در فقه بايد با سيّد مرتضى و شيخ طوسى قياس كرده و در حكمت با خواجه نصير الدين طوسى و در رياضى، همتاى ابوريحان بيرونى شمرد، و در تحقيق عقلى و تنبّه، قرين ارسطو و در هر فنّ، قرين بزرگ‏ترين مرد آن فنّ. پس بى‏‌شبهه بزرگ‏ترين علماى اسلام از سنّى و شيعه است، گرچه در فقه تبرّز داشت، امّا استادىِ او در هيچ فن كمتر از فقه نبود، و يكى از افتخارات عرب و شرف امّت اسلام است.»

اينجانب، تشكيل كنگره بزرگداشت علّامه حلّی رضوان الله تعالی علیه، را لازم و بسیار سودمند دانسته، از برگزاركنندگان اين كنگره و حضرات علماى اعلام و حجج اسلام و نويسندگان بزرگوارى كه در تشكيل اين كنگره و شناساندن بيشتر علّامه ره، با مساعى جميله مشاركت فرموده و می‌فرمایند، تشكّر و قدردانى مى‏نمايم.
ان‌شاء الله تعالی همه از پیروان واقعی مکتب بزرگ ولایت و امامت باشیم و مشمول عنایات خاصّه حضرت ولیّ‌عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف قرار بگیریم و موجبات رضایت خاطر مبارک آن حضرت را فراهم آوریم. والسّلام عليكم و رحمةالله و بركاته‏

چهارم جمادی الثانیة 1440 هـ.ق
لطف الله صافی

بسم الله الرحمن الرحیم

مُطَهَّــرُونَ نَقِیّاتٌ ثِیابُـهُم *** تَجرِی الصَّلاةُ عَلَیهِــم أَینَما ذُکِــروا

فاللهُ لـمَّا بَرا خَـلقـاً فَـأَتقَنَهُ *** صَـفَاکُم و اصـطَفَاکُــم أیُّهَا الــبَشَرُ

فَأنتُمُ المَلَأُ الأَعلی وَ عِندَکُم *** عِلمُ الکِتَابِ وَ مَا جَاءَت بِهِ السُّوَر

با عرض سلام و تحیّات خالصانه و صمیمانه به محضر اندیشمندان و فرهیختگان حاضر در این محفل قُدسی و ملکوتی و با تقدیر از برگزار کنندگان این همایش با شکوه؛ چند کلمه‌ای را تقدیم محضر شریف بزرگواران می‌نمایم:
 

البته باید گفت چه کسی می‌تواند درباره شخصيّت بی‌نظیر و فضایل بی‌بدیل عالم آل محمّد حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثّناء سخن بگوید؟ با کدام کلمات و عبارات می‌توانیم درباره وجود مبارک حجّت خداوند متعال ایراد سخن کنیم؟ آن بزرگواری که از اعظم آيات و حجج الهى است و دانشمندان توانا، نويسندگان بزرگ و نبغاء جهان عِلم و دانش، پيرامون شخصیّت عظیم او قلم‌‏فرسايى‌ها كرده و با اين همه كه گفتند و نوشتند، هم‌چنان باب ابراز بلاغت، تأليف، تصنيف و ايراد خطابه در مناقب آن حضرت، به روى دانشمندان باز است و هر كسى در اين باغ پهناور وارد مى‏ شود، به ميوه‌ه‏اى تازه دست مى‌‏يابد:

« كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها »

برای جوامع انسانی بخصوص جوامع دینی، هيچ چيزی مانند آشنايی با سيره و مکتب حجّت‌های خداوند متعال و پیشوایان الهی، نمی‌تواند آموزنده‌تر و سازنده‌تر ‌باشد و باید آن را به عنوان يک علم بزرگ جهانی معرّفي نمود که در حقیقت، راهنمای بشر به سوی تعالي آگاهي و انديشه‌های تابناک و رفتارهای پاک بوده و همه شئون حيات مادّی و معنوی بشر را فراگرفته است.
از بزرگترین پیشوایان بشر که شئون و عظمت‏‌هاى وی، نه فقط سرتاسر عالم اسلام را، از شرق تا غرب فراگرفته، بلكه قلوب پیروان دیگر ادیان را به اين شخصيّت ممتاز متوجّه نموده است، حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام می‌باشد.
شخصیتی که از جهات مختلف، مورد توجّه اندیشمندان و بزرگان قرار گرفته است و اگر بخواهیم درباره هر یک از ابعاد عظمت ایشان، سخن بگوییم، ساعت‌ها و روزها باید بگذرد تا به قطره‌ای از آن اقیانوس بی‌کران دست یابیم.

یکی از ابعاد مهمّ آن وجود مبارک، علم و دانش الهی ممتاز ایشان است؛ از آن روست که آن حضرت، به عالم آل محمد صلی الله علیه و آله ملقّب گردیده است؛ علمی و دانشی که دانشمندان ادیان مختلف و فرقه‌های اسلامی را به اعجاب و تحسین واداشت.

دانشمندان و فرهیختگان محترم:

به عنوان نمونه، چنانچه شرح مسافرت آن حضرت عليه‌السّلام به خراسان را مطالعه فرمایید، خواهید دید که در اين سفر، چگونه آن حجّت خداوند، عقاید الهی و معارف وحیانی را تجديد كرد و به واسطه همين مطلب است كه آن حضرت را «مجدّد رأس مأة ثانيه» خوانده‌اند.

عصر مأمون، که عصر شروع آشنايى مسلمانان با اصطلاحات و مكتب‌هاى فلسفى بوده و به واسطه ترجمه كتب فلسفى به زبان عربى و حمایت‌های شخصِ مأمون، القاى شبهات و اشكالات، در عقايد دینی زياد گرديد و از سوى ديگر، بحث و مناظره بين مسلمانان و علماى اديان ديگر نيز توسعه يافت و مباحثات مذهبى رايج گرديد، حضرت رضا عليه‌السّلام براى حفظ معارف الهی و وحیانی، و ردّ هر گونه شبهه و ايراد و نيز راهنمايى علما، مجاهدت‌هاى فراوانى فرمودند و شخصاً با دانشمندان بزرگ اديان مختلف، مباحثه كرده و آنها را مجاب می‌كردند؛ كه صورتِ آن جلساتِ مباحثه و مناظره، در كتب تاريخی و حديثی ثبت و ضبط گرديده است و امروزه يكى از ذخاير بسیار مهمّ علمى در فنّ احتجاج و استدلال محسوب مى‌شود و همواره مورد استفاده دانشمندان بوده و خواهد بود.
دانشمندان و مردم، هر گونه اشكال درباره مسايل فلسفى را به آن حضرت عرضه مى‌داشتند، پاسخ شافى و كافى مى‌شنيدند.

مشايخ علماى سنّت نيز به آن حضرت، ارادت می‌ورزيدند و ايشان را يكى از اولياى بزرگ مى‌شمردند و در مدح آن حضرت، اشعار و قصايد بسيارى سروده‌اند.
علمای دیگر ادیان نیز هنگامی که با آن حضرت روبرو می‌شدند و ایشان را سرچشمه علوم الهی و معارف آسمانی می‌یافتند، در برابر ایشان خاضع شده و زبان به تمجید و مدح می‌گشودند و تا آنجا که می‌توانستند جان‌های تشنه‌شان را از آن معارف بی‌نظیر، سیراب می‌نمودند.

غرض اینکه، باید درباره شخصیت آن حضرت، کنگره‌ها و همایش‌ها برگزار و در مجامع علمی دنیا، کرسی‌های تدریس برپا گردد و در معارفِ آن حجّت الهی، کاوش و تحقیق شود تا بشر بتواند راه سعادت و نجات خویش را دریابد.

در پایان با اعتراف به اینکه لسان و قلم امثال حقیر از بیان ابعاد آن وجود عظیم‌القدر، الکن و عاجز می‌باشد و چاره‌ای جز ساییدن جبهه خضوع بر این درگاه نداریم، از برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان در این همایش بزرگ بین المللی، قدردانی می‌نمایم و برای همگان، از خداوند متعال، توفیق کسب معارف نورانی قرآن و اهل بیت پیامبر علیهم‌السلام را مسألت دارم. والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته.

٢١ جمادي الاولي ١٤٤٠
            لطف الله صافی       

بسم الله الرحمن الرحیم
إنّا لله و إنّا إلیه راجعون
رحلت عالم ربّانی حضرت آیة الله آقای حاج سیّد محمود هاشمی شاهرودی ره، موجب تأسف و تأثر گردید.
آن عالم جلیل القدر از اساتید بزرگ حوزه علمیّه قم بود که از محضر بزرگانی در حوزه‌های نجف اشرف و قم کسب فیض نموده و به مقامات بلند علمی نائل گشت.
تربیت شاگردان ممتاز و تأسیس مراکز مهمّ فقهی و اصولی و نشر کتاب‌های ولایی، مانند موسوعه بزرگ الغدیر مرحوم علامه امینی ره، از خدمات ارزنده این عالم عظیم الشأن بود.
فقدان این روحانی والامقام را به حضرات علمای اعلام، حوزه‌های علمیّه و به خاندان مکرّم و فرزندان محترم و همکاران ایشان تسلیت گفته و از خداوند متعال، مغفرت و رحمت واسعه را مسألت دارم.
18 ربیع الثانی 1440 هـ.ق
لطف الله صافی