اساس در عقيده به مهدويت و غلبه اسلام بر تمامى اديان و منتهى‌شدن سير طبيعى دنيا به حاكميت اسلام و فرامين الهى، و يگانه‌شدن قوانين و نظام‌هاى موجود، و خلافت مؤمنان و شايستگان در زمين، و تبديل ترس و هراس بشريت به امان و امنيت، و نابودى همه مظاهر استضعاف و استكبار، همگى در همان نيروى اوّليه‌اى است كه به طرزى شگفت، براى نابودى همه مظاهر شرك و استكبار و آزادسازى انسان از سلطه طواغيت و خارج‌ساختن بشريت از ذلّت بندگى مردم به‌سوى عزّت بندگى خداوند، در نهاد دعوت اسلام و باور توحيدى و كلمه اخلاص به وديعت نهاده شده است.
اينكه مى‌بينيم: دنيا به‌سوى جامعه‌اى يگانه و بين‌المللى و ادغام بعضى جوامع در بعضى ديگر و كاستن امتيازات سياسى و نظامى و نژادى در حركت است و دانش و پيشرفت صنعتى؛ يگانه‌شدن بشريت
و يكى‌شدن اقوام و مليت‌هاى مختلف را ميسّر ساخته است و توسعه ارتباطات و پيوندهاى بين ملّت‌ها و قوميت‌هاى گوناگون، آن را مانند اهل شهرى؛ بلكه محلّه‌اى واحد قرار داده است؛ همگى زمينه‌ساز آينده‌اى درخشان، بر اساس تعاليم اسلام و قرآن به شمار مى‌رود؛ يعنى همان‌طور كه بشريت جامعه‌هاى قبيله‌اى را پشت‌سر نهاده و در حركت خويش، به تأسيس جوامع شهرنشين، بر اساس وحدت منطقه يا منافع سياسى يا اقتصادى يا نژادى رسيده است كه هر‌كدام خواستار غلبه و تسلّط بر ديگرى است، يقيناً در همين سيرِ رو‌به‌رشد، روزى از اين حكومت‌هاى جزئى و وحدت‌هاى ناچيز رهايى يافته و به وحدتى بزرگ و حكومتى الهى و جهان‌گير ـ كه هيچ اختصاصى به فرد يا طايفه يا منطقه يا نژادى مخصوص نخواهد داشت ـ دست پيدا خواهد كرد كه همانا حكومت اسلام و قرآن است، حكومتى كه همگان را شامل مى‌شود و همه در آن مساوى‌اند.
ما مسلمانان، همچنان كه همه خبرهاى غيبى خدا و پيامبر (ص) را باور داريم و چنان‌كه به فرشتگان خدا و كتاب‌ها و پيامبران او ايمان داريم، و آنچه را كه از جزئيات و تفاصيل معاد و بهشت و دوزخ و مانند آن ـ كه جز به‌وسيله وحى و خبردادن پيامبر (ص) قابل اثبات نيست ـ به ما خبر داده‌اند، تصديق مى‌كنيم، همين‌طور به وعده خداوند نيز ـ كه آن را در كتاب مجيدش
خطاب به ايمان‌آورندگان و همه بشريت بيان فرموده و ما را زبان پيامبران و رسولانش نسبت به آن بشارت بخشيده، و پيامبر راستگو و امين ما آن را به آگاهى ما رسانده است ـ ايمان داريم و نسبت به تحقّق اين وعده الهى در وراثت صالحان و حكومت اسلام و قرآن در تمام جهان، ترديدى به خود راه نمى‌دهيم و از خدا مى‌خواهيم كه ما را بر اين عقيده و بر تمام مبادى و اصول اسلامى و باورهاى اصيل و صحيح، پايدار و ثابت‌قدم بدارد.
«پروردگارا! بعد از اينكه ما را هدايت فرمودى، ضلالت و گمراهى را به دل‌هاى ما راه مده و از جانب خويش رحمتى خاصّ به ما عنايت كن، كه همانا تو بسياربخشنده و عنايت‌كننده‌اى».