مسأله 2703. وصیت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش برای او كارهایی انجام دهند، یا بگوید: بعد از مرگش چیزی از مال او ملك كسی باشد، یا این كه چیزی از مال او را به كسی تملیك، یا صرف در خیرات و مبرات كنند، یا برای اولاد خود و كسانی كه اختیار آنان با او است قیم و سرپرست معین كند، و كسی را كه به او وصیت می‎كنند، وصی می‎گویند.

مسأله 2704. كسی كه نمی‎تواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر كاری می‎تواند وصیت كند، ولی كسی كه می‎تواند حرف بزند، بنابر احتیاط اكتفا به اشاره یا نوشته نكند.

مسأله 2685. اگر كسی چیزی را وقف كند، از ملك او خارج می‎شود، و خود او و دیگران نمی‎توانند آن را ببخشند یا بفروشند، و كسی هم از آن ملك ارث نمی‎برد، ولی در بعضی از موارد كه در مسأله 2102 و 2103 گفته شد، فروختن آن اشكال ندارد.

مسأله 2649. نذر آن است كه انسان بر خود واجب كند كه كار خیری را برای خدا به جا آورد، یا كاری را كه انجام‌ندادن آن بهتر است برای خدا ترك نماید.

مسأله 2650. در نذر، باید صیغه خوانده شود، و لازم نیست آن را به عربی بخواند. پس اگر بگوید: از برای خدا بر من، یا بر عهده من یا بر ذمه من است كه اگر مریض من خوب شود، ده تومان به فقیر بدهم، نذر او صحیح است.

مسأله 2645. چند چیز در غذاخوردن مستحب است:

اول ـ هر دو دست را پیش از غذا بشوید.

دوم ـ بعد از غذا نیز هر دو دست را بشوید، و با دستمال خشك كند.

سوم ـ میزبان، پیش از همه شروع به غذاخوردن كند، و بعد از همه دست بكشد، و پیش از غذا، اول میزبان دست خود را بشوید، بعد كسی كه طرف راست او نشسته، و همین‌طور تا برسد به كسی كه طرف چپ او نشسته، و بعد از غذا، اول كسی كه طرف چپ میزبان نشسته دست خود را بشوید، و همین‌طور تا به طرف راست میزبان برسد، و به میزبان ختم شود.

مسأله 2633. خوردن گوشت مرغی كه مثل شاهین چنگال دارد حرام است، و پرستو حلال می‎باشد. و احتیاط واجب آن است كه از خوردن گوشت هدهد خودداری نمایند.

مسأله 2634. اگر چیزی را كه روح دارد از حیوان زنده جدا نمایند، مثلاً دنبه یا مقداری گوشت از گوسفند زنده ببرند، نجس و حرام می‎باشد.

مسأله 2635. پانزده چیز از حیوان حلال‌گوشت حرام است: