مسأله 2545. اگر با زن نامحرمی به گمان این‌كه عیال خود اوست، نزدیكی كند؛ چه زن بداند كه او شوهرش نیست، یا گمان كند شوهرش می‎باشد، باید عدّه نگهدارد.

مسأله 2546. اگر با زنی كه می‎داند عیالش نیست زنا كند، چنان‌چه زن بداند كه آن مرد شوهر او نیست، لازم نیست عدّه نگهدارد، و در صورتی كه زن گمان كند شوهرش می‎باشد، احتیاط مستحب نگهداشتن عدّه است.

مسأله 2547. اگر مرد، زنی را گول بزند كه از شوهرش طلاق بگیرد، و زن او شود، طلاق و عقد آن زن صحیح است، ولی هر دو معصیت بزرگی كرده‎اند.

مسأله 2540. اگر زن و شوهر یكدیگر را نخواهند، و زن مالی به مرد بدهد كه او را طلاق دهد، آن طلاق را مبارات گویند.

مسأله 2541. اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنان‌چه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید:

بارَأْتُ زَوْجَتِی فَاطِمَةَ عَلى مَا بَذَلَتْ مَهْرِها فَهِیَ طالِقَ »

مبارات كردم زنم فاطمه را در مقابل آنچه بذل كرده او، پس او رهاست.

و اگر دیگری را وكیل كند، وكیل باید بگوید:

بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَكِّلِی فَاطِمَةَ عَلی مَا بَذَلَتْ فَهِیَ طالِق

مسأله 2537. طلاق زنی را كه به شوهرش مایل نیست، و مهر یا مال دیگر خود را به او می‎بخشد كه طلاقش دهد، طلاق خلع می‌گویند.

مسأله 2538. اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند، چنان‌چه اسم زن مثلاً فاطمه باشد، پس از بذل می‎گوید:

زَوْجَتِی فَاطِمَةُ خالَعْتُها عَلی ما بَذَلَتْ هی طَالِق

زنم فاطمه را در مقابل چیزی كه بذل نموده طلاق خلع دادم
او رها است

مسأله 2531. طلاق بائن آن است كه بعد از طلاق، مرد حق ندارد به زن خود رجوع كند، یعنی نمی‎تواند بدون عقد او را به زنی قبول نماید، و آن بر پنج قسم است:

اول ـ طلاق زنی كه نه سالش تمام نشده باشد.

دوم ـ طلاق زنی كه یائسه باشد.

سوم ـ طلاق زنی كه شوهرش بعد از عقد با او نزدیكی نكرده باشد.

چهارم ـ طلاق سوم زنی كه او را سه دفعه طلاق داده‎اند.

مسأله 2526. زنی كه شوهرش مرده اگر آبستن نباشد، باید چهار ماه و ده روز عدّه نگهدارد، یعنی از شوهر كردن خودداری نماید، اگر چه یائسه یا متعه باشد، یا شوهرش با او نزدیكی نكرده باشد؛ و اگر آبستن باشد، باید تا موقع وضع حمل عدّه نگهدارد، ولی اگر پیش از گذشتن چهار ماه و ده روز، بچه‎اش به دنیا بیاید، باید تا چهار ماه و ده روز پس از مرگ شوهرش صبر كند، و این عدّه را عدّه وفات می‎گویند.

مسأله 2527. زنی كه در عدّه وفات می‎باشد، حرام است لباس الوان بپوشد و سرمه بكشد، و هم‌چنین كارهای دیگری كه زینت حساب شود، بر او حرام می‎باشد.