نیمه شعبان، عید انتظار، عید نور، عید نهضت و آماده‌شدن براى جهاد بیشتر، مقاومت‌هاى سخت‌تر؛ و جشن و چراغانى آن، اعلان نشاط، آگاهى، روشنى ضمیر، توجّه منتظران و نمایش شادمانى‌ها و زوال تاریكى‌ها در جامعه جهانى اسلام است.
كسى كه منتظر است، باید به‌سوى آن رستاخیز عظیم و بى‌مانند قدم بردارد و آماده شود و از هر فرصتى بهره‌بردارى نماید، و دین خدا و احكام خدا و آنچه را كه به صاحب وقت و ولىّ عصر(عج) انتساب دارد، از مال و جان و فرزند و مقام خود گرامى‌تر بدارد و براى حفظ و نگاه‌دارى آن كوشاتر باشد، و باید جشن و چراغانى و تبلیغات
و سخنرانى‌ها و مجالس و محافل نور، این انتظار حقیقى را در دل‌ها روشن‌تر سازد و بر نشاط و تعهّد و مقاومت جامعه بیفزاید.
كسى كه منتظر است، به معانى بزرگى كه از جشن و چراغانى نیمه شعبان در نظر است، التفات داشته و هدف و مقصد را فراموش نمى‌نماید، و جشن و چراغانى را وسیله سرگرمى قرار نمى‌دهد، و به‌جاى وظایف خطیر و مسئولیت‌هاى مهمى كه در برابر خدا و قرآن و شخص حضرت ولىّ عصر(عج) و اسلام و تشیّع دارد، به مراسم خشك و خالى جشن و چراغانى اكتفا نمى‌كند، و از حقیقت و درسى كه از این مراسم باید گرفت غافل نخواهد ماند، تا خداى نخواسته دشمنان یا نادانان، این مراسم و بلكه اصل انتظار را عوضى تفسیر نمایند و آن را عامل سكوت و ركود و ترك امر به معروف بشمارند.
این جشن‌ها و چراغانى‌ها باید اعلان وفادارى به اسلام و تصمیم محكم به مقاومت در برابر نقشه‌هاى ضداسلام، و ابراز علاقه به قرآن، و مطالبه حقوق اسلامى، و هم‌صدایى و اتفاق و اتّحاد باشد.
این مراسم كه در نهایت خلوص صورت مى‌گیرد، اعلام خواسته‌هاى حقیقى جامعه، مخالفت همگان با نظام‌هاى نامشروع، و موافقت آراى عموم با نظام خالص و صحیح اسلامى است، كه باید همیشه و در تمام مواقع و فرصت‌ها ابراز شود.
وَالسَّلامُ عَلى نامُوسِ اللهِ الْأَكْبَرِ وَالْإِمامِ الثّانِی عَشَرَ، أَبِ الْوَقْتِ وَمَوْلَى الزَّمانِ، الَّذِی هُوَ لِلْحَقِّ أَمِینٌ وَلِلْخَلْقِ أَمانٌ، مَوْلانا وَسَیِّدِنا صاحِبِ الزَّمانِ، أَرْواحُ الْعالَمِینَ لَهُ الْفِدآءُ وَعَجَّلَ اللهُ تَعالى فَرَجَهُ، وَجَعَلَنا مِنْ شِیعَتِهِ وَأَنْصارِهِ وَأَعْوانِهِ.
قم المشرفه، حرم الائمة(علیهم السلام)
لطف‌الله صافى گلپایگانى
1398 هـ . ق