جمعه: 7/ارد/1403 (الجمعة: 17/شوال/1445)

انتظار، عامل پایدارى

در برابر رهبرى‌هاى فاسد

یگانه یا مهم‌ترین چیزى كه مسلمانان را در برابر این وضع نگاه داشت و آنها را در حال اعتراض به اوضاع و تقاضاى اجراى برنامه‌هاى اسلامى شجاع و دلیر مى‌كرد، وعده‌هاى قرآن و پیغمبر(ص) بود كه: این دین از بین نمى‌رود و آینده براى اسلام است، اسلام عالم‌گیر و پرچم حكومت توحید و حق و عدل در سراسر جهان به اهتزاز در خواهد آمد.

این وعده‌ها بود كه مسلمانان را در برابر حوادثى مثل تسلط بنى‌امیه، جنگ‌هاى صلیبى، هجوم چنگیز و بالاخره استعمار قرن اخیر، پایدار و شكیبا نگه داشت و سرانجام مسلمانان را علیه آنان به جهاد و پیكار برانگیخت.

این وعده‌ها كه واقعیت آن را حقایق مسلّم دینى و تاریخى صددرصد ثابت كرده است و دلایل قطعى آن را در كتاب نوید امن و امان نگاشته‌ایم، همواره به مسلمانان نوید مى‌داد كه دور اسلام

 

و روزگار آن به پایان نمى‌رسد و حكومت‌هایى مانند بنى‌امیه و بنى‌عباس، مظهر كمال و پیشرفت و نمایش رژیم سیاسى و روش رهبرى حقّ و عدالت اسلام نیستند و باید در انتظار آینده بود و عقب‌نشینى نكرد، از مرزها و سنگرها حمایت و حفاظت كرد، تا آن عصر طلایى و دوران حكومت مطلقه حقّ و عدالت فرا رسد، و موعود آخرالزمان كه از دودمان پیغمبر اسلام(ص) و فرزندان على و فاطمه(علیهما السلام) و نهمین فرزند سیّدالشهدا حسین(ع) و یگانه فرزند بى‌مانند حضرت امام حسن عسكرى(ع) است، ظاهر شود و تمام برنامه‌هاى اسلام اجرا گردد. دنیا از این‌همه اضطرابات روزافزون، ناامنى‌ها، افكار متضاد و رژیم‌هاى رنگارنگ ظالمانه نجات یافته و در مهد امن و امان و اطمینان و اعتماد و اتّحاد قرار بگیرد.

مسلمان همیشه به‌سوى آینده مى‌نگرد و هر وضعى كه موجود باشد، اگرچه نسبتاً خوب و عادلانه باشد، او را قانع نمى‌كند، آن را نهایت كار و پایان راه نمى‌شمارد، و اگر هم ظالمانه و غیراسلامى باشد، در هر صورت و شرایطى، مسلمان ناامید نمى‌شود و وظیفه دارد كه ظلم و فساد و تجاوز و جهل و خودكامگى و استضعاف را محكوم سازد و براى حصول هدف‌هاى اسلام، كوشش و تلاش بیشتر نماید تا به سهم خود به اسلام عزیز و به نوع بشر و جوامع متحیّر و سرگردان و مضطرب خدمتى انجام دهد و نشستن و تسلیم‌بودن و كناره‌گیرى

 

كردن و تماشاگر صحنه‌هاى تباهى و فساد و فقر و انحطاط اخلاقى شدن، هرگز در اسلام جایز نیست، و بر مسلمان منتظر و مؤمن و متعهد روا نمى‌باشد و با انتظار ظهور حضرت ولى عصر(عج) و فلسفه انتظار موافقت ندارد.

(وَقُلْ اِعْمَلُوا فَسَیَرَى اللهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ)؛[1]

«و بگو عمل کنید، پس به‌زودی خدا و پیامبرش و مؤمنان، عمل شما را خواهند دید».

 


[1]. توبه، 105.

نويسنده: