مسأله59. جای مسح، یك قسمت از چهار قسمت سر، كه بالای پیشانی است ـ جلوی سر ـ میباشد.
مسأله60. مسح سر، باید مقداری باشد كه اگر كسی ببیند، بگوید مسح كرد.
مسأله61. احتیاط مستحب آن است كه سر را به پهنای سه انگشت بسته و طول یك انگشت مسح كند.
مسأله62. لازم نیست مسح بر پوست سر باشد، بلكه بر موی كوتاه جلوی سر هم صحیح است، و اگر موی سر بهقدری بلند باشد كه هنگام شانهزدن، به صورت بریزد، در این صورت باید، پوست سر یا قسمت پایین ـ انتهای ـ مو را مسح كند.
مسأله63. پس از مسح سر، باید با رطوبتی كه از وضو بر كف دست باقیمانده، روی پاها را از سر یكی از انگشتها تا برآمدگی روی پا مسح كند، و احتیاط واجب آن است كه تا مفصل ـ جایی كه پا خم میشود ـ را نیز مسح كند.
مسأله64. در مسح باید دست را بر سر و پاها بكشد، و اگر دست را نگهدارد، و سر یا پا را به آن بكشد، وضو باطل است، ولی اگر موقعی كه دست را میكشد سر یا پا مختصری حركت كند، اشكال ندارد.
مسأله65. اگر برای مسح، رطوبتی در كف دست نمانده باشد، نمیتواند دست را با آب خارج، تر كند، بلكه باید از اعضای دیگر وضو؛ مثلاً صورت، رطوبت بگیرد و با آن مسح كند.
مسأله66. رطوبت دست باید بهقدری باشد كه بر سر و پا اثر بگذارد.
مسأله67. محل مسح ـ سر و روی پاها ـ باید خشك
باشد، بنابراین اگر جای مسح تر باشد، باید آن را خشك كرد؛ ولی اگر رطوبت آن بهقدری كم باشد كه مانع از تأثیر رطوبت دست بر آن نباشد، اشكالی ندارد.
مسأله68. بین دست و سر یا پاها نباید چیزی مانند چادر و كلاه، یا جوراب و كفش فاصله شود، هرچند بسیار رقیق و نازك باشد و رطوبت به پوست برسد (مگر در حال ناچاری).
مسأله69. محل مسح باید پاك باشد، پس اگر نجس است و نمیتواند آن را آب بكشد، مسح بر روی جبیره انجام دهد و احتیاطاً تیمم هم بنماید.