مسح

مسأله59. جاي مسح، يك قسمت از چهار قسمت سر، كه بالاي پيشاني است ـ جلوي سر ـ مي‎باشد.

مسأله60. مسح سر، بايد مقداري باشد كه اگر كسي ببيند، بگويد مسح كرد.

مسأله61. احتياط مستحب آن است كه سر را به پهناي سه انگشت بسته و طول يك انگشت مسح كند.

مسأله62. لازم نيست مسح بر پوست سر باشد، بلكه بر موي كوتاه جلوي سر هم صحيح است، و اگر موي سر به‌قدري بلند باشد كه هنگام شانه‌زدن، به صورت بريزد، در اين صورت بايد، پوست سر يا قسمت پايين ـ انتهاي ـ مو را مسح كند.

مسأله63. پس از مسح سر، بايد با رطوبتي كه از وضو بر كف دست باقي‌مانده، روي پاها را از سر يكي از انگشت‌ها تا برآمدگي روي پا مسح كند، و احتياط واجب آن است كه تا مفصل ـ‎‎ جايي كه پا خم مي‎شود ‎‎ـ را نيز مسح كند.

مسأله64. در مسح بايد دست را بر سر و پاها بكشد، و اگر دست را نگهدارد، و سر يا پا را به آن بكشد، وضو باطل است، ولي اگر موقعي كه دست را مي‎كشد سر يا پا مختصري حركت كند، اشكال ندارد.

مسأله65. اگر براي مسح، رطوبتي در كف دست نمانده باشد، نمي‎تواند دست را با آب خارج، تر كند، بلكه بايد از اعضاي ديگر وضو؛ مثلاً صورت، رطوبت بگيرد و با آن مسح كند.

مسأله66. رطوبت دست بايد به‌قدري باشد كه بر سر و پا اثر بگذارد.

مسأله67. محل مسح ـ سر و روي پاها ـ بايد خشك

باشد، بنابراين اگر جاي مسح تر باشد، بايد آن را خشك كرد؛ ولي اگر رطوبت آن به‌قدري كم باشد كه مانع از تأثير رطوبت دست بر آن نباشد، اشكالي ندارد.

مسأله68. بين دست و سر يا پاها نبايد چيزي مانند چادر و كلاه، يا جوراب و كفش فاصله شود، هرچند بسيار رقيق و نازك باشد و رطوبت به پوست برسد (مگر در حال ناچاري).

مسأله69. محل مسح بايد پاك باشد، پس اگر نجس است و نمي‎تواند آن را آب بكشد، مسح بر روي جبيره انجام دهد و احتياطاً تيمم هم بنمايد.