عاريه آن است كه انسان مال خود را به ديگري بدهد كه از آن استفاده كند و در عوض، چيزي هم از او نگيرد؛ مثل آنكه دوچرخه خود را به كسي بدهد تا به منزل برود و برگردد.
مسأله418. كسي كه چيزي عاريه داده، هر وقت بخواهد ميتواند آن را پس بگيرد و كسي هم كه عاريه كرده، هر وقت بخواهد ميتواند آن را پس بدهد.
مسأله419. اگر مالي را كه عاريه كرده از بين برود يا معيوب شود: اگر در نگه‌داري از آن كوتاهي، و يا در استفاده از آن زياده‌روي نكرده، ضامن نيست؛ ولي اگر در نگه‌داري آن كوتاهي كرده و يا در استفاده از آن زياده‌روي كرده باشد، بايد خسارت آن را بپردازد.
مسأله420. اگر قبلاً شرط كرده باشند كه هرگونه خسارت بر آن مال وارد شود عاريه‌كننده ضامن است، بايد آن خسارت را بپردازد.