سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

شكّ‌هایی كه نباید به آنها اعتنا كرد

مسأله 273. شكّ‌هایی كه نباید به آنها اعتنا كرد عبارتند از:

1ـ در نماز مستحبی.

2ـ در نماز جماعت.

3ـ پس از سلام نماز.

4ـ بعد از گذشتن وقت نماز.

5ـ بعد از گذشتن محل چیزی در نماز.

مسأله274. اگر در تعداد ركعت‌های نماز مستحبّی شكّ كند، بنا را بر دو می‎گذارد، چون تمام نمازهای مستحبی ـ به‌جز نماز وتر و اعرابی ـ دو ركعتی است. پس اگر شكّ بین یك و دو یا دو و بیشتر از آن پیش آید، بنا را بر دو می‎گذارد و نماز صحیح است.

مسأله275. در نماز جماعت، اگر امام جماعت در ركعت‌های نماز شكّ كند ولی مأموم شكّ نداشته باشد و به امام بفهماند كه ركعت چندم است، امام جماعت نباید به شكّ خود اعتنا كند و همچنین اگر مأموم شكّ كند، ولی امام جماعت شكّ نداشته باشد، همان‌گونه كه امام جماعت نماز را انجام می‎دهد، او هم عمل می‎كند و صحیح است.

مسأله276. اگر بعد از سلام نماز شكّ كند كه نمازش صحیح بوده یا نه؛ مثلاً شكّ كند ركوع كرده یا نه، یا بعد

 

از سلام نماز چهار ركعتی شكّ كند چهار ركعت خوانده یا پنج ركعت، به شكّ خود اعتنا نكند، ولی اگر هر دو طرف شكّ او باطل باشد؛ مثلاً بعد از سلام نماز چهار ركعتی شكّ كند كه سه ركعت خوانده یا پنج ركعت، نمازش باطل است.

مسأله277. اگر بعد از گذشتن وقت نماز شكّ كند كه نماز خوانده یا نه، یا گمان كند كه نخوانده، خواندن آن لازم نیست، ولی اگر پیش از گذشتن وقت شكّ كند كه نماز خوانده یا نه، یا گمان كند كه نخوانده، باید آن را به‌جا آورد.

مسأله278. اگر یكی از شكّ‌هایی كه نماز را باطل می‎كند، پیش آید، باید مقداری فكر كند و چنانچه چیزی یادش نیامد و شكّ باقی ماند، نماز را برهم می‎زند و دوباره شروع كند.

موضوع: 
نويسنده: