مسأله368. كسی كه بدون عذر روزه خود را با یكی از مبطلات روزه باطل كند، باید قضای آن را بهجا آورده و یكی از این كارها را نیز انجام دهد، و این همان كفاره روزه است:
ـ آزادكردن یك بَرده.
ـ دو ماه روزهگرفتن كه سیویك روز آن باید پیدرپی باشد.
ـ سیركردن شصت فقیر، یا دادن یك مدّ طعام[1] به هریك از آنها.
كسی كه كفّاره بر او واجب شود، باید یكی از این سه كار را انجام دهد، و چون امروزه «برده» به معنای فقهی آن یافت نمیشود، مورد دوّم و سوّم را انجام دهد، و اگر هیچیك از اینها برایش مقدور نیست، باید هرچند مدّ میتواند طعام به فقیر صدقه بدهد و استغفار كند، و اگر آن را هم نتواند انجام دهد، باید استغفار كند.
[1]. مدّ طعام تقریباً ده سیر (750 گرم) گندم یا جو و مانند اینهاست.