همگانی كردن حق تحصیل علم و دانش و آن را از اختصاص طبقات به‌اصطلاح بالای اجتماع بیرون آوردن. اسلام به همه حق داد و همه را به علم و دانش و تفكّر و تعقّل و به كار انداختن نیروی فكر و اندیشه، تشویق فرمود و ارزش هركس و هر جامعه را به مقدار بهره او از علم و دانش شناخت. پیش از اسلام، طبقات پایین اجتماع در كشورهای بزرگ از تحصیل، محروم بودند و اسلام همه را در كسب علم آزاد كرد؛ به‌طوری كه بعد از اسلام یك نهضت بزرگ و وسیع علمی برپا شد و بیشتر علما و دانشمندان از طبقه پایین اجتماع برخاستند.
در اسلام، تحصیل علم و درس دادن شغل مقدّسی است كه تا این اواخر، معلّمان و اساتید از گرفتن حقوق در برابر تعلیم علم، ابا داشتند و عمل خود را شریف‌تر از آن می‌دانستند كه با منافع مادّی مبادله كنند و هم‌اكنون در حوزه‌های علمیه اسلامی شیعه همین برنامه برقرار است و تعلیم و تحصیل علم را به‌عنوان یك وظیفه مقدّس دینی انجام می‌دهند و آن را به پول و مزد مادّی نمی‌فروشند.
البته بیت‌المال در صورت احتیاج این افراد باید تأمین معاش آنها را بنماید و ماهانه لازم را به آنها بدهد و این مسئله‌ای است كه در هر
حال و نسبت به همه وظیفه بیت‌المال است و مسئله مزد گرفتن برای تعلیم و حقّ‌التدریس دریافت داشتن مسئله دیگر است.