سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

پیشرفت بشر در سایه معارف قرآن

در طی چهارده قرن که از نزول این کتاب عزیز گذشته، حرکت و شتاب بسیار چشمگیر و همه‌جانبه‌ای که برای بشر و کشف علوم و فنون و رشد معارف و آگاهی فراهم شد نسبت به تمام اعصار و دوران‌های طولانی گذشته بی‌سابقه و حیرت‌انگیز و اعجازآفرین است. اگر دنیا را به دو عصر و دو دورة قدیم و جدید تقسیم کنیم، دورة نو و جدید آن که دورة تکامل و بروز استعدادهای بشری و نو شدن مظاهر زندگی و اکتشافات و اختراعات و تبدیل جهانیان به جامعة واحد است، دور قرآن کتاب جهانی و جهان است که از پرتو انوار آن حقایق آشکار و نهضت سریع انسانیّت به‌سوی ترقّی و تقدّم آغاز شد و آفاقی تازه که وسعت آن با میلیون‌ها و میلیاردها سال‌نوری نیز به حساب نمی‌آید بر روی بشر باز شد. منشور:

﴿خَلَقَ لَكُم مَّا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً﴾[1]

و

﴿سَخَّرَ لَكُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ﴾[2]

همه را به تحقیق و کاوش ترغیب و تشویق کرد و با ابلاغ‌های

 

توحیدی مثل: ﴿أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ﴾[3] برابری همة نژادها را اعلان نمود و رسم بشرپرستی و شرک و کفر را محکوم کرد و اصولی را که هرچه بشر به‌سوی تمدّن حقیقی پیشتاز شود، نیازمندی‌های او را مرتفع می‌سازد، مقرّر نمود. دین واحد و حکومت واحد و نظام واحد، جامعه واحد و عدالت و برابرى و صلح و امانت و صداقت و طهارت و رحم و احسان و رفاه وآسایش و امنیّت و قانون براى همه و همه دعوت قرآن است و در یك كلمه، قرآن جهان را از ظلمات و تاریكى‏ها به نور و روشنایى وارد كرد و با نداى دلنواز ﴿اِنّ اللّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْاِحْسانِ﴾؛[4] و ﴿إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ﴾؛[5] و صدها نواها و نداهاى نجات‏بخش، مقام انسانیّت تمام افراد را گرامى داشت و پایان دوره‏هاى سیاه استبداد و استكبار و استعمار را اعلام نمود. این كتاب كریم، همان‌گونه كه چهارده ‌قرن پیش معجزه كامله و دلیل باهر و برهان ظاهر به‌ حق بودن اسلام بوده، امروز و همیشه و تاابد معجزه و برهان است و هر مسلمان در هر عصر و زمان مى‏تواند با تلاوت آیه ﴿وَ اِنْ كُنْتُمْ فى‏ رَیْبٍ مِمّا نَزّلْنا عَلى‏ عَبْدِنا فَاْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ﴾؛[6] اعجاز آن را به دنیا اعلام كند و

 

تأیید خبر غیبى ﴿فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا﴾؛[7] را كه چهارده قرن است تأیید شده، از نو مشاهده كند.

 

[1]. بقره، 29. «خداوند همه آنچه را (از نعمت‌ها) در زمین وجود دارد، براى شما آفرید».

[2]. لقمان، 20. «خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است مسخّر شما كرده است».

[3]. فصلت، 6. «معبود شما معبودى یگانه است».

[4]. نحل، 90. «همانا خدا انسان را به عدل و احسان امر مى‏كند»

[5] . حجرات، 13. «بی‌گمان گرامی‌ترین شما در نزد خداوند، پرهیزکارترین شماست»

[6]. بقره، 23. «و اگر در باره آنچه بر بنده خود [پیامبر] نازل كرده‏ایم شك و تردید دارید، (دست كم) یك سوره همانند آن بیاورید»

[7]. بقره، 24. «ولی اگر چنین نکردید، که هرگز نخواهید کرد».

نويسنده: