سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

جلوه های هدایت قرآن

در تواریخ آمده است در یكی از جنگ‌هایی كه مسلمین با كفار داشتند مرد محاسن سفیدی كه دست‌ها و پاهایش را قطع كرده بودند

 

و هنوز زنده بود این آیه را می‌خواند:

﴿مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَـئِكَ رَفِیقًا﴾[1]

این جلوه‌ها همه جلوه قرآن و هدایت است؛ اینها نه كتاب الشفا و النجاة و نه صغری و كبری خوانده بودند؛ قرآن را شنیده بودند و معانی و هدایت‌ها و بشارت‌ها و هشدارهای آن را به‌گوش‌جان شنیده و فهمیده بودند؛ آنان ﴿قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ﴾[2] و ﴿وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ... ﴾[3] (الآیات) را خوانده بودند. پیرامون این موضوع و خطرات جدایی از روش‌های قرآن، سخن بسیار است. لذا تمام شئون معرفت و سیرو‌سلوك حقیقی و شرعی و آموزش‌و‌پرورش و وعظ و تبلیغ باید به قرآن اعتماد و اتكا داشته باشند.

در خاتمه با عرض تشكر و تقدیر مجدّد، اشعاری از دو قصیده سنایی غزنوی را پایان‌بخش این متن، قرار می‌دهیم:

قاید و سایق صراط‌ الله              به ز قرآن مدان و به ز اخبار                                                  

 جز به دست و دل محمد نیست         حل و عقد خزانه‌ اسرار

 

چنگ در گفته‌ی یزدان زن و رو                كه‌آنچه قرآن و خبر نیست فسانه است و هوس
اول و آخر قرآن ز چه «با» آمد و «سین»     یعنی اندر ره دین راهبرت قرآن، بس
 

لطف‌الله صافی

 13 رجب‌المرجب 1431

تیرماه 1389

 

 

[1]. نساء، 69. «همنشین كسانى خواهند بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمام كرده از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان و آنها رفیق‌هاى خوبى هستند!». ابن‌مبارک، الجهاد، ص133؛ ابن‌ ابی‌شیبه کوفی، المصنف، ج4، ص568؛ ج8، ص19، 13.

[2]. مؤمنون، 1 ـ 2. «مؤمنان رستگار شدند. آنها كه در نمازشان خشوع دارند».

[3]. فرقان، 63. «بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بى‏تكبّر بر زمین راه مى‏روند».

نويسنده: