در تواریخ آمده است در یكی از جنگهایی كه مسلمین با كفار داشتند مرد محاسن سفیدی كه دستها و پاهایش را قطع كرده بودند
و هنوز زنده بود این آیه را میخواند:
این جلوهها همه جلوه قرآن و هدایت است؛ اینها نه كتاب الشفا و النجاة و نه صغری و كبری خوانده بودند؛ قرآن را شنیده بودند و معانی و هدایتها و بشارتها و هشدارهای آن را بهگوشجان شنیده و فهمیده بودند؛ آنان ﴿قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ﴾[2] و ﴿وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ... ﴾[3] (الآیات) را خوانده بودند. پیرامون این موضوع و خطرات جدایی از روشهای قرآن، سخن بسیار است. لذا تمام شئون معرفت و سیروسلوك حقیقی و شرعی و آموزشوپرورش و وعظ و تبلیغ باید به قرآن اعتماد و اتكا داشته باشند.
در خاتمه با عرض تشكر و تقدیر مجدّد، اشعاری از دو قصیده سنایی غزنوی را پایانبخش این متن، قرار میدهیم:
جز به دست و دل محمد نیست حل و عقد خزانه اسرار
لطفالله صافی
13 رجبالمرجب 1431
تیرماه 1389
[1]. نساء، 69. «همنشین كسانى خواهند بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمام كرده از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان و آنها رفیقهاى خوبى هستند!». ابنمبارک، الجهاد، ص133؛ ابن ابیشیبه کوفی، المصنف، ج4، ص568؛ ج8، ص19، 13.
[2]. مؤمنون، 1 ـ 2. «مؤمنان رستگار شدند. آنها كه در نمازشان خشوع دارند».
[3]. فرقان، 63. «بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بىتكبّر بر زمین راه مىروند».