در تواريخ آمده است در يكي از جنگ‌هايي كه مسلمين با كفار داشتند مرد محاسن سفيدي كه دست‌ها و پاهايش را قطع كرده بودند
و هنوز زنده بود اين آيه را مي‌خواند:
اين جلوه‌ها همه جلوه قرآن و هدايت است؛ اينها نه كتاب الشفا و النجاة و نه صغري و كبري خوانده بودند؛ قرآن را شنيده بودند و معاني و هدايت‌ها و بشارت‌ها و هشدارهاي آن را به‌گوش‌جان شنيده و فهميده بودند؛ آنان ﴿قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ﴾[2] و ﴿وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ... ﴾[3] (الآيات) را خوانده بودند. پيرامون اين موضوع و خطرات جدايي از روش‌هاي قرآن، سخن بسيار است. لذا تمام شئون معرفت و سيرو‌سلوك حقيقي و شرعي و آموزش‌و‌پرورش و وعظ و تبليغ بايد به قرآن اعتماد و اتكا داشته باشند.
در خاتمه با عرض تشكر و تقدير مجدّد، اشعاري از دو قصيده سنايي غزنوي را پايان‌بخش اين متن، قرار مي‌دهيم:
جز به دست و دل محمد نيست حل و عقد خزانه اسرار
لطف‌الله صافی
13 رجب‌المرجب 1431
تيرماه 1389
[1]. نساء، 69. «همنشين كسانى خواهند بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمام كرده از پيامبران و صدّيقان و شهدا و صالحان و آنها رفيق‌هاى خوبى هستند!». ابن‌مبارک، الجهاد، ص133؛ ابن ابي‌شيبه کوفي، المصنف، ج4، ص568؛ ج8، ص19، 13.
[2]. مؤمنون، 1 ـ 2. «مؤمنان رستگار شدند. آنها كه در نمازشان خشوع دارند».
[3]. فرقان، 63. «بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بىتكبّر بر زمين راه مىروند».