قرآن و علم، عنوان دو موضوع بنيادي و پايه‌اي است كه باهم ارتباط تنگاتنگ دارند؛ قرآن كريم كتاب علم، كتاب نور، كتاب هدايت، كتاب روح و فطرت است. همواره نور افشان است، تاريكي‌ها را برطرف مي‌سازد. دعوت قرآن، دعوت خروج از ظلمات به‌سوي نور، از ناتواني به توانایي و از ناداني به دانایي است. اعلاميه‌هاي جاوداني قرآن، بشر را بيدار و به او هشدار مي‌دهد. بيش از يك‌هزار و چهارصد سال است كه مورد مطالعه و پژوهش علما و حكما و نوابغ عالَم و كاوشگران و محققان و دانش‌پژوهان جهان قرار داشته و بحث‌و‌بررسي و بهره‌گيري از آن به‌پايان نمي‌رسد.
جهانيان را در همه اعصار به تفكر و تدبر در خود مي‌خواند. انديشه و تفكر در آفرينش آسمان‌ها و زمين و اجزای عالم از ذره تا بزرگترين مخلوقات را از صفات خردمندان مي‌داند. انسان‌سازي قرآن همواره سازنده
و برقرار است و شعب اعجاز آن متعدد است. تنها اعجاز آن در فصاحت و بلاغت آن نيست، از جهات ديگر نيز معجزه است؛ متضمن معاني و حقايق و تعاليمي است كه بيان آنها در بالاترين حد كمال و استحكام فقط از خداوند خالق زمين و آسمان و منظومه‌ها و كهكشان‌ها قابل صدور است.