نكتهاى كه در حركتهای قرآنى باید به آن توجه داشت، هشدار حضرت رسول اكرم (ص) در حدیث متواتر ثقلین است كه باید تمسّك به قرآن با تمسّك به عترت و ائمه طاهرین(علیهم السلام) توأم و مقرون بههم باشد.
آنچه برحسب این حدیث قطعى و مسلّم، امان از ضلالت و گمراهى است، تمسّك به ثقلین (قرآن و عترت) است.
پرواز بهسوى مدارج و معارج قرب الهى با این دو بال صورت مىگیرد و با ترك هركدام، پرواز تنها با دیگرى امكان پذیر نیست. صرف یادگرفتن قرآن و تجوید خواندن آن، بدون تمسّك به هدایتهاى ائمه طاهرین(علیهم السلام) و ولایت آنها و معرفت مقاماتشان میسر نمىشود و اِلّا
امثال حجّاجها در قرائت صحیح قرآن و درك فصاحت و بلاغت آن مهارت داشتند، ولى مصداق «رُبّ تالِ الْقُرْآنِ وَ الْقُرآنُ یَلْعَنُهُ»[1]بودند.
لطفالله صافی
16 جمادیالثانیة 1434
[1]. فیض كاشانى، المحجةالبیضاء، ج2، ص218؛ همو، الوافی، ج8، ص632؛ مجلسی، بحارالانوار، ج89، ص184؛ محدث نوری، مستدرکالوسائل، ج4، ص249. «چه بسیارند تلاوتكنندگان قرآن كه قرآن ایشان را نفرین مىكند».